Ik probeer me altijd te ontspannen in de vakantie. Vaak lukt dat, soms niet. Meestal wordt mijn chagrijn uitgelokt door stupide abnormaal gedrag van anderen. Ik ben zelf natuurlijk volkomen normaal. 😉
Vandaag was het dan eindelijk zover. Na de rode vlag en paarse vlag, de zeemist, de schildpadjes, de haaien, en de kwallen is het vandaag dé dag. Er hangt een groene vlag, de zee is heerlijk van temperatuur en er is geen enkele belemmering meer om eindelijk lekker de zee in te kunnen. Niets mooier dan dat. Ik ren dan ook zo elegant mogelijk de zee, voor zover dat gaat in een bikini als je 50 plus bent haha. Nadat ik een tijd heerlijk in zee heb gedobberd nestel ik me in mijn strandstoel met een Jan Jans en de Kinderen stripboek ter ultiem vermaak. De lucht is strak blauw, de golven rollen lief en brengen schelpjes mee, wat wil een mens nog meer.
Ik ben heerlijk aan het lezen en ik heb op mijn schoot de meloen die ik vanmorgen al gesneden heb. Al lezend prik ik steeds een stukje meloen weg, ik ben ontspannender dan ooit. Dan ineens een enorm hard geschreeuw. Ik schrik zo dat al mijn stukjes meloen de lucht in vliegen en in het zand vallen. Wel grrr#%}!!
Net als ik een beetje van de schrik bekomen en al mopperend alle stukjes meloen uit het zand heb opgeraapt, opnieuw een enorme schreeuw, een soort oerkreet. Ik zie nu waar het vandaag komt, er staat een man in de duinen heel hard te schreeuwen. Heb ik weer, een duin-schreeuwer!
Hij slaat zichzelf als een soort Tarzan op de borst. Hé bah, straks gaat ie idiote dingen doen. Het zit me niet lekker. In mijn hoofd bedenk ik al naar welke kant we zo weg moeten rennen. Ik bedenk me ook dat ik in het ergste geval hem een enorme mep kan verlopen met de parasol-stok. Dan loopt de man gelukkig weg, de duinen weer in. Ik blijf toch even staan om te kijken of hij misschien het strand opkomt. Ineens zie ik hem, de man komt slap van het lachen met een andere man het strand op. Het was duidelijk een geintje. Al lachend strompelen ze naar hun gezinnen, wat een kwal van een kerel, bah!
Als hij langsloopt kan ik het niet laten, Tu, doe eens even normal! Hij hoort me niet eens, de families staan nog een tijdje na te praten en dom te lachen. Ineens zien we dezelfde man met zijn handen in het haar wild rondkijken. Ze zijn hun kind kwijt. De man begint langs het strand te rennen en roept de naam van het kind. Een ander familielid, rent intussen naar de strandwacht. Niet veel later vindt de moeder het kind. De man komt eraan en valt dramatisch op de grond en begint te huilen wanneer hij zijn peuter omhelst. Ik geloof bijna niet naar wat voor theatraal theater ik zit te kijken. Idioot denk ik, doe dan ook normaal! Arm kind.
Later op de middag hebben twee kleine jongetjes ruzie, gaat nergens over, gewoon zoals kinderen dat soms hebben. Normaal gesproken zeg je dan als ouder, zeg sorry, lief zijn, samen delen en over is het. Nu gaat het anders, een van de moeders gaat zich ermee bemoeien. Ze vindt duidelijk dat haar kind geen blaam treft en geeft het kind wat zand gooide een pittige preek. De andere moeder is daar niet van gediend, niet veel later loopt het hoog op en de vrouwen staan tegen elkaar te schreeuwen. Ik verwacht dat fysiek geweld niet lang uitblijft. De jongetjes kijken dan ook verbaast naar hun moeders. De enige vader die erbij is houdt zich afzijdig. Ze hebben zo’n klein strandtentje bij zich voor een baby en de man is daar net iets te groot voor. Oftewel de enorme man verschuilt zich en zit volledig klem in een strandtentje te kijken hoe zijn vrouw inmiddels volledig door het lint gaat.
Niet veel later begint ook een van de kinderen te schreeuwen tegen de moeder. Tja ouders horen het goede voorbeeld te geven. Hoezo de jeugd van tegenwoordig… het zijn de ouders van nu die ze opvoeden. Inmiddels staat het halve strand te kijken wat er wel niet aan de hand is. De dames krijgen het zelf ook in de gaten in binden in. De rest van de middag wordt er geen woord of bloom meer gewisseld tussen de dames. Doe es normaal!
Tijd om de zee weer in te gaan, beetje ontspannen. Totdat wederom een enorme kwal me weer laat schrikken 😉
Nb Dit is vakantieblog 2023 nr 6 en is op mijn telefoon getikt. Vergeef me eventuele tik en andere foutjes.
