Home

Voor mijn gevoel is het nog helemaal niet zo lang geleden dat we op vakantie gingen in onze golf. Kneuterig volgepakt de weide wereld in. De jaren erna volgden maxi cosI’s, en kinderzitjes op de achterbank. Totdat we vorig haar ineens met 4 volwassenen in de auto zaten op de Route du Soleil, waar blijft de tijd. Dit jaar voor het eerst weer met z’n twee, niet in een opgepimpte en volbepakte VW maar met de grijze golf mee naar het zuiden. Ik merk dat ik het lastig vind om het erover te hebben, ik zit nog volop in de ontkenningsfase.

Ik werd de afgelopen weken al een aantal keren aangesproken: ‘Hé blog je niet meer? Ik lees helemaal niets over de camping en het strand.’ Ik mompelde dan altijd iets onverstaanbaars in de trend van ‘we gaan binnenkort’. Het woord september volledig vermijdend. Heb sowieso al een hekel aan september, de maand waarin die vreselijke bolchrysanten weer te voorkomen in van die sombere herfstkleuren. In de nadagen van je leven ga je blijkbaar het najaar op vakantie dus, wie dat ooit bedacht heeft.

Ik hoor om me heen dat het zo heerlijk rustig is. Maar misschien wil ik dat wel helemaal niet. Misschien ga ik de file en alle hectiek van de zwarte zaterdagen op de Franse wegen wel missen. Uiteindelijk ben ik toch (licht) mopperend in de auto gestapt op 2 september! Na eerder heel hard geroepen te hebben nooit in het najaar op vakantie te gaan. Naar het zuiden vertrekken net nu heel Nederland ontwaakt uit de zomertuk en het gewone leven van werk en school weer begint, hoe bedenk je het.

We zijn nog geen twee uur onderweg als ik van de ene verbazing in de andere val. Waren de caravans bij de Appie en Jumbo in de aanbieding ofzo? Het lijkt wel een plaag. Ik verbaas me ook welke namen die dingen hebben. De “kip sport”?  Hangt dat ding vol met fitness apparaten ofzo? Misschien wel een goed idee gezien mijn brakke rug. Of de “Kip compact”, het model waar ik zeker weten mijn derde hernia binnen één minuut d’r uit plopt. Ook zie ik de “Kip navigator” voorbijkomen, een soort TomTom op wielen stel ik me voor?

Terwijl ik de kilometers weg trap merkt ik dat ik de zomergekte helemaal niet nodig heb om me heerlijk groen en geel te ergeren. Ook in de grijze golf ben ik aardig op dreef. Ik voel omroep Max gewoon in mijn nek hijgen. Als een opgejaagde veertiger probeer ik zo snel als ik kan me door de grijze sleurhut grand prix heen te manoeuvreren. Ik hoor het de keurig gekapte grijze dame in de blauwe Volvo met grote Hobby caravan gewoon zeggen: ‘Onverantwoord hoe dat wicht met die vouwwagen scheurt.’

Ik denk dan: ‘ eigen schuld, had je maar geen 60 kilo aan elektrische fietsen aan je sleurhut moeten hangen, dan schiet het dus niet meer op.’ Terwijl ik hevig mopperend roep dat er ook werkelijk helemaal niemand is die fatsoenlijk kan rijden, moet ik ook even glimlachen. Ik besef me dat de wereld om me heen er ook niets aan kan doen dat deze moeder haar kinderen gewoon mist deze vakantie, ook al zijn ze volwassen.

Maar ze zijn misschien ook best blij dat ze er niet bij zijn als ik aankom in het hotel en vervolgens direct informeer naar de ‘détecteur de fumée’, c’ est bon controller? In mijn beste Frans verzoek ik om een kamer bij ‘sortie de secuurs’. Tja ik heb dan wel vakantie maar uiteraard laat mijn werk op het Brandwondencentrum me nooit helemaal los. Als logisch gevolg staat het knopje brandpreventie bij mij ook altijd aan, ook op de vakantie. Dus check rookmelders, check vluchtroute, en dubbelcheck ook met het laken kan ik desnoods vanaf het balkon heb ik al gezien. Grijze golf of niet, ik doe voorlopig mijn uiterste best om blond te zijn alle opzichten en anders is het tijd voor een ‘plan d’ évacuation’.

Nb
Dit is vakantie blog deel 1.
Deze blog is getikt op mijn telefoon, dus vergeef me de tik- en andere foutjes.

One thought on “Grijze Golf

  1. Goud bezig met dien détecteur de fumée 😉. Fijn om je blogs weer te lezen. En ter troost: ook wij zijn nu (pas) met vakantie. Niks grijze golf, maar heerlijk genietend van de rust! Bon vacance.

Reacties zijn gesloten.