Home

De verhalen, zo indrukwekkend, iedere keer weer. Wat moeten ze bang geweest zijn, alleen de gedachte al maakt dan ik moeite krijg met slikken. Wat waren ze dapper. Negentigjarigen die nu vertellen over wat zij en hun families meemaakten in de oorlog, ieder jaar besef ik het me meer hoe bijzonder het is dat ik vandaag nog steeds in vrijheid leef, maar ook zoveel anderen niet.

De verhalen moeten doorgaan. Mijn opa en oma die onderduikers in huis hadden. Mijn opa die op de fiets eten bracht naar de onderduikers in het bos. Mijn ouders geboren in de oorlog, het oorlogsgevoel zit in hun vroege jeugdherinnering. Aan mij ze over te dragen aan de volgende generatie.

Een plechtige herdenking, twee minuten stil, we lijken zo eensgezind. Het volkslied, de kransen, de mensen stil op straat. Het staat zo haaks op de wereld van nu. De vluchtelingenstromen lijken groter dan ooit en de verdraagzaamheid lijkt steeds verder af te nemen. Steeds vaker wijzen we naar groepen, maken we onderscheid en kijken we naar afkomst, religie, geslacht, leeftijd, geaardheid, etc. Angst, aangewakkerd of niet, mag nooit de drijfveer zijn om te oordelen over anderen. Dat zijn we verplicht aan zij stierven voor onze vrijheid. Nooit mag het gedrag van individuen toegewezen worden aan een groep of mag een individu beoordeeld worden op het gedrag van een groep.

Vrijheid, vrijheid van meningsuiting betekend ook vrijheid van nadenken, of sterker nog de verplichting tot nadenken. Want misschien is de echte vrijheid wel, het respectvol erkennen dat er grenzen zijn. Vrijheid is iets om nooit vanzelfsprekend te vinden maar om iedere dag weer te beseffen, zodat we het door kunnen blijven geven.

img_0040

Bron afbeeldingen: www.4en5mei.nl

One thought on “Geef vrijheid door

Reacties zijn gesloten.