Het lijkt erop dat we alsnog gewoon vakantie kunnen vieren. Na eerder de hotelbrand en het noodweer lijkt er geen vuiltje meer aan de lucht. De wind is gedraaid, er staat een heerlijke zeebries en er zijn geen verontrustende weersvoorspellingen meer. Ook heeft de brandweer het risico op brand hier één nivo naar beneden bij gesteld.
Ik zit lekker onderuit gezakt voor de tent geniet van de Jan Jans en de Kinderen stripboeken, steevast mijn literatuur in de vakantie. 😊 Het blijft zo leuk, sommige stripboeken lees ik misschien wel voor de 10e keer. Om een aantal klassiekers moet ik nog steeds hardop lachen.
Terwijl ik aan het lezen ben voel ik een kriebel in mijn keel. Toch geen keelpijn? Nee, het is gewoon een droge keel! Ik schenk snel een groot glas water in en drink het in één teug leeg. Zie je wel, het is over, niks aan de hand. 😊
Die middag zitten we heerlijk aan het strand. Maar opnieuw krijg ik last van een droge keel. Ik zit nog vol in de ontkenningfase en gooi er een ijsje tegen aan. Maar later eenmaal terug bij de tent is er geen ontkomen meer aan. Shit! Ik heb serieuze keelpijn! Het is vast morgen over, vanavond op tijd naar bed en dan weer fris weer op.
De volgende ochtend ben ik vroeg wakker. Ik voel me redelijk, misschien doet een strandwandeling in de ochtend me goed. Ik loop een flink stuk, maar hoewel de zon al heerlijk schijnt heb ik het koud. Ik loop zelfs te bibberen. Ik volbreng de wandeling nog met een glimlach, maar eenmaal terug bij de tent gooi ik de handdoek in de ring, ik bin gewoon zaik! Ik heb inmiddels hoge koorts en slikken is een ramp. Ik zeg het Franse stokbrood vaarwel en wendt me tot een Grieks zacht yogurtje. Ach, een paar dagen vloeibaar voorkomt ook een paar extra vakantie kilo’s, denk ik nog positief.😉
Maar niet veel later zwelg ik in zelfmedelijden. Ik herken wel een combinatie van een Catootje en Karlijn in mezelf. Ik heb de neiging om heel hard te huilen zoals alleen Catootje dat kan en onredelijk chagrijnig te worden zoals Karlijn in de wereld van Jan Jans en de Kinderen. 😊
Uiteindelijk voel ik me zo belabberd dat ik zelfs geen puf meer heb om te mopperen. Ik geef me over, ik lig in de stoel onder de bomen en laat de boel de boel. Mijn gezin is geweldig, vol geduld en zorg. Er zit niks anders op, er zijn ergere plekken om even uit te zieken. Één voordeel, ik heb ook alle tijd om ziek te zien. 😊
Na een paar dagen komt er weer wat muziek in mijn lijf. Lang naar het strand gaan lukt me nog niet, maar deze middag is de rest van het gezin, na sterk aandringen van mij, wel naar het strand gegaan. Ik lig lekker te lezen, als ik ineens sirenes hoor. Het duurt niet lang of het lijkt of alle hulpdiensten in Frankrijk deze kant op rijden. Ze lijken naar het strand te gaan. Ook hoor en zie ik een traumaheli rondvliegen.
He getsie, het zit me niet lekker natuurlijk. Dus ik loop even naar het strand. Gelukkig zie ik mijn gezin direct al zitten. Het is niet duidelijk wat er gebeurd is maar de hulpdiensten zijn bij een persoon even verderop op het strand en de politie maakt intussen ruimte vrij op het strand. Niet veel later is er genoeg ruimte dat de traumaheli kan landen. Met grote vakkundigheid zetten ze dat grote ding op het toch kleine stukje strand. Groot respect voor de hulpdiensten hier. Ik hoop dat het goed is afgelopen voor deze persoon. 🙏🏻
Ik voel me ineens een stuk beter. Heel vervelend zo’n fixe keelontsteking midden in je vakantie, maar er zijn ergere dingen. Ik besluit snel terug te gaan naar de tent want inmiddels heb ik ook een kuchje ontwikkeld. Ik kan mededelen dat hoest-schaamte echt bestaat. 😉 Na een test of 10 verder, vertrouw ik er inmiddels op dat het geen covid is. 😊 Dat zou ook wel snel zijn nadat ik het voor het eerst had afgelopen juni, maar ja de kans is niet nul.
Inmiddels noemen ze mij hier op de camping niet meer Miek Paniek. Maar Mona Non-Corona! 😉 Bij iedere kuch verontschuldig ik me onmiddellijk en roep ik: “C’est Non Corona! ‘, dat weten inmiddels nu alle buren hier. 😂
NB Deze foto van de traumaheli is van een nieuwsbericht van een eerder incident hier op het strand. Uiteraard zelf geen foto’s gemaakt op het strand.
Nb Deze vakantieblog is op mijn telefoon getikt. Vergeef me eventuele tik en andere foutjes.