We laten de hotelbrand achter ons. Na een onrustige nacht vervolgen we onze reis naar het zonnige zuiden. Maar eenmaal op de Route du Soleil regent het dat het giet. 😂
Ik had me voorgenomen om niet continu op de weerapp te kijken, maar nu kan ik het toch niet laten om even te kijken naar de voorspelling. Mijn humeur slaat lichtelijk om als ik zie dat een enorme regenbui voorspelt wordt precies op het tijdstip dat wij aankomen aan de camping. Lekker ontspannen, de vouwwagen opzetten in een hoosbui, mopper ik in mezelf.
Inmiddels rijden we in het normaal snikhete Lyon en nu plenst het aan één stuk door. Ik praat mezelf moed in, liever regen dan 40 graden.
Een paar uur later, als we de camping naderen, kom er opeens een einde aan het enorme wolkendek waaruit de regen al uren met bakken uit de hemel komt. De zon breekt zelfs door. Ik heb me weer eens druk gemaakt om niks, stomme weerapp ook. Ik kijk er ook niet meer op deze vakantie, ik kijk wel in de lucht.
De aankomst op de camping is fenomenaal. Onze dochter en schoonzoon zijn er al een week en hebben de eerste boodschappen al klaargezet op onze plek, gekoeld en wel. Na het opzetten van de vouwwagen wordt er ook nog voor ons gekookt, ik ben meer ontspannen dan ooit.
Een dag later, na een heerlijke eerste stranddag, met een strak blauwe lucht en sprookjesachtige blauwe zee, zitten we lekker aan een wijntje met een stokbroodje Boursin erbij. Veel relaxter als dit wordt het niet bedenk ik me.
Dan ineens galmt er: ‘Attention!’ uit de speakers die op de camping hangen. Ik verslik me acuut in de wijn en knoei het ook nog over mijn net schoon aangetrokken lievelings kortebroek. Hevig mopperend probeer ik, terwijl ik met een doekje de vlek probeer te verwijderen, te luisteren naar wat ze zeggen. Wat ik uit het Frans opmaak is dat er heel erg slecht weer op komst is. Na het Frans, Duits en Engels wordt het zelfs in het Nederlands omgeroepen. Er is duidelijk gebruik gemaakt van Google translate. ‘ TUSSEN HERAULT EN VAR, RISICO 4/5: RISICO VAN STERKE GEWELDADIGE DONKERSTORMEN! ‘
De oproep is om ons voor te bereiden, op de camping te blijven en verdere instructies af te wachten. Niet veel later hoor ik rondom ons heen massaal het slaan van haringen in de grond. De hele camping is in rep en roer. Het schept ook wel weer een band. Overal staan groepjes mensen druk te praten. Zelfs de Fransen zetten nu scheerlijnen aan hun tent, wat normaal alleen de Nederlanders doen.
In de plaatselijke media lees ik: ‘ De situatie zal ook bevorderlijk blijven voor vortexverschijnselen (waterhozen, tornado’s), vooral in gebieden dicht bij de kust.’ We zitten hemelsbreed 100 meter van de kust. 😳
Er is geen ontkomen meer aan, geen paniek! Ik ga vol in de crisismodus. We moeten ons voorbereiden op onweer, storm, hevige neerslag en overstroming, hagel! In mijn hoofd denk ik aan: stroomuitval, dat gaat 100% zeker gebeuren. Ook serieus gevaar voor bliksem inslag waardoor bosbrand. Ook overstroming, storm- en hagelschade, ontruiming is niet uitgesloten. Het gebied ontvluchten gaat niet meer, met al die miljoenen toeristen die via dezelfde weg moeten. Bovendien was de oproep om niet meer te reizen, dus we leggen ons er bij neer, we gaan het doorstaan wat er ook komt.
We beginnen aan operation preparer. We zetten alles vast wat vast kan. We pakken de spullen in de auto zodat we snel weg kunnen indien nodig. Ook maakt iedereen een overlevingstas met de meest belangrijke spullen voor 24 uur, voor als we alles moeten achterlaten bij een snelle ontruiming en de gemeente ons opvangt in een plaatselijke sporthal o.i.d.
Na bijna na 20 zomers hier te hebben doorgebracht ken ik gelukkig bijna alle vluchtroutes en paadjes hier op de camping. We spreken af waar we naar toe gaan bij overstroming, brand, onweer etc. De zaklampen worden voorzien van nieuwe batterijen en we zorgen dat de telefoons steeds vol geladen zijn zolang er nog stroom is.
Terwijl wij druk in de weer zijn kijk ik vol ongeloof naar onze Engelse buren. Zij hebben nog geen scheerlijn gezet. ‘Bad wetter is coming’, roep ik nog. Ze zullen wel denken, dat zijn we wel gewend. 😉
Als we na een tijdje niets meer kunnen doen besluiten we maar een spelletje te gaan spelen. Net als de kaarten op tafel liggen zien we de eerste bliksem en een tel later een oorverdovende knal! Oei dat is wel heul dichtbij. Extra vervelend is dat het laat in de avond is en we de buien dus niet zien aankomen.
Lang leve de weerapp met de radarbeelden! 😉 We zien dat deze bui net iets verschoven is, in plaats van de volle lading schampt de bui ons. Vergeleken met andere plekken dichtbij valt het mee voor ons, afgezien van een enorme bak water, onweer en wind. Na 36 uur stevige buien breekt de zon weer door en kunnen we opgelucht adem halen. We hebben wederom geluk gehad deze vakantie, nu eindelijk dan toch echt ontspannen. 😊
Nb Deze vakantieblog is op mijn telefoon getikt. Vergeef me eventuele tik en andere foutjes.
