Er zijn van die dagen, dan maak ik me zorgen, over van alles en nog wat. Mijn glas is van nature halfleeg, ik moet er zo nu en dan wat moeite voor doen hem weer vol te schenken. Ik merk dat het schrijven op mijn blog deze functie soms vervuld. De vraag is of ik jullie, de lezers, daar lastig mee moet vallen. Ik zou zeggen maak zelf de keuze of je verder wilt lezen of niet.
Neem nu de komende verkiezingen, het lijkt dat we steeds meer gaan kiezen met onze emotie. Bij het aanschaffen van een nieuwe telefoon of wasmachine pluizen we heel internet af. We vragen desnoods een consumenten gids op en alle folders worden doorzocht. Kortom we wikken en wegen wat af met z’n allen. Maar als we moeten stemmen, een keuze maken voor de maatschappij waarin we leven, dan is één uitspraak van een politicus soms voldoende om onze stem te wijzigen. Of iemand die op straat wordt geïnterviewd één dag voor verkiezing: “Nou nee.. weet het nog niet, zal zo es zien”, prima denk ik dan moet je zelf weten. Maar dan niet zeiken als het vervolgens niet gaat zoals je dacht.
Ik word soms ook beetje moedeloos van al die dogma’s . Na aanleiding van de discussie over de veelverdieners bij de publieke omroep. Ik hoorde de bellers de beroemde uitspraak doen: “We worden belazerd met elkaar”. Maar intussen stemmen we massaal af op de bewuste persoon. Dat heet iets met marktwerking, van dat mechanisme eten we met z’n allen.
En dan ”De jeugd van tegenwoordig”.. Nou die is nog net zo als de jeugd van vroeger. Mijn bet bet bet overgrootvader riep deze zin al. En dan het gevoel van veiligheid, “We voelen ons onveilig”, dus meer blauw op straat, hogere straffen, camera toezicht, registratie en pasjes? Een gevoel van onveiligheid, ligt vooral bij onszelf. In plaats dat we kijken naar de daadwerkelijke feiten, laten we ons mijns inziens veel te veel beïnvloeden door een hype die we met elkaar creëren. Maar op dit gevoel en op uitslagen van opiniepeilingen, wordt wel beleid gemaakt. Hele verkiezingprogramma’s worden erna geschreven. Laten we dus vooral de feiten niet uit het oog verliezen.
“Internet is gevaarlijk”, ja en oversteken op straat ook. De kunst is de terechte angst te onderscheiden van de gevoelsangst. De emotie wat vaker los te halen van de feiten. Ik ga het proberen toe te passen, zeker met het oog op de komende verkiezingen.
Ik hoop velen met mij….