Eindelijk..het strand

Als je eenmaal de route soleil achter je hebt gelaten en deze ultieme uitdaging hebt overwonnen wacht de beloning. Daar ligt ze…Le Mediterranné, de blauwe pracht.

Maar eerst nog even de vouwwagen opzetten, luchtbedden opblazen, Skottelbraai in elkaar zetten, gas aansluiten, en dat allemaal in de hitte. Maar je doet het ergens voor hè, voor rust, voor je voeten in het zand. Dus mij krijgen ze niet gek dit jaar. Ik blijf kalm.

Trots pak ik mijn ultieme strandkarretje uit. Bijpassend bij de gordijntjes van de vouwwagen, anders liekt dat niks natuurlijk. Vervolgens op naar het toiletgebouw, want daar is het koel. Nadat ik uitgezweet ben begint het belangrijkste, insmeren. Niet gewoon insmeren maar als een ware Picasso doe ik mijn best om geen plekje te missen met factor 30. Want met mijn mijn huid wordt ieder vergeten stukje huid onmiddellijk afgestraft. Maar na 10 minuten smeren is het gelukt, de bikini glibbert me inmiddels bijna van de kont af. Ook realiseer ik me dat mijn nieuwe strandjurkje nu natuurlijk niet meer aan kan. Die blieft natuurlijk plakk’n an die vette zooi op mien lief. Het jurkje die ik de dag voor vertrek in de bloedhete thuis nog in elkaar heb zitten naaien. In de vierde versnelling onder de naaimachine door. Nou ja, ook leuk voor de avonden.

Van de teleurstelling bekomend bedenk ik me, dan maar even mijn haar leuk vlechten. Ik wil natuurlijk wel een beetje ’n leuke entree op het strand.

Uiteindelijk ben ik er klaar voor. Vrolijk met mijn zelf gefröbelde strandkarretje aan de hand, eindelijk niet meer sjouwen, dit jaar gaat alles perfect. Terwijl ik de zee nader voel ik le soleil op mijn hoofd branden. Shit, is ook zo, mijn doekje veur mien kop. Ik verbrand altijd levendig, mijn weelderige blonde, maar melk boer hondehaar, biedt te weinig beschermende factor voor mijn hoofdhuid. Al mopperend knup ik een zakdoekie om mien kop, grom#%% had ik mijn haar ook niet hoeven invlechten natuurlijk, weer een blondje actie. Dus niet met een Beau Monde of Linda elegance het strand op, maar meer als een boeren Landleven magazine, nou ja het is niet anders.

Ik snuif de zeelucht op en mijn voeten verlangen naar het zachte zand. Wauw wat een view!
Na 1 meter genieten, begin ik na 2 meter sneller te lopen. Na 3 meter begin ik te hollen. Als een soort van klungelige Bridget Jones ren ik met mien karregie door het strand en ik val nog met niet met mijn snufferd in ’t loeihete zand. Eenmaal bij het water ren ik erin en hoor kkkssshhhh, eerst mijn voeten koelen…

Yes de vakantie is weer begonnen 🙂

Nb deze blog is op mijn telefoontje getikt. Dus even over de foutjes heen lezen 🙂