Home

En hoe erg is dat? Wat als een nachtmerrie scenario werkelijkheid wordt? Wat moeten we dan doen? Wat en wie hebben we daarvoor nodig? Wie doet wat voor wie? Hoeveel tijd hebben we daarvoor? Wat als het uiteindelijk meevalt en ons proces uiteindelijk helemaal niet beïnvloed wordt en het slechts een angstige droom bleek? Wat kunnen we voor, tijdens, of na een crisissituatie met sociale media in witte kolom van de acute hulpverlening?

Het staat of valt met een goede risico analyse, gewoon een kwestie van deze “slicht en recht” in kaart brengen.

Ik reisde af naar het mooie Arnhem, na een warm welkom vervolgens aan de slag: Wat betekenen Sociale Media voor de Ghor en de opgeschaalde zorg? Ik was gevraagd mijn ervaring te vertellen met sociale media bij een scholing georganiseerd door de @ghor-ifv. Ik voelde me vereerd mijn verhaal te mogen vertellen. Meer dan leerzaam om samen te werken met @hemmelhoes, iemand met buiten gewoon veel kennis op het gebied van veiligheid en crisisbeheersing en in dit geval de toepassing van de sociale media in dat vakgebied.

Ik voelde me bij aanvang wel wat onzeker, want ik ben natuurlijk geen lerares of trainster en zeker geen expert op dit gebied, maar meer een gretig “omarmer” van de SOCIALE media. Ik begon zonder doel, zonder verwachtingen. Ik sprong het diepe in zonder te weten waar ik terecht kwam. Ik gaf mezelf bloot, ik las, ik leerde, ik las, ik deelde, ik las, ik schreef, ik las, ik reageerde. In de enorme hoeveelheid berichten van 140 tekens in de afgelopen jaren vallen sommigen ineens op, ze raken je, niet altijd te verklaren waarom, gewoon gevoel, denk ik.

Tja deze high tech volkomen onwetenschappelijke vastgestelde gevoelskwestie kon ik vandaag moeilijk presenteren als de tip aan de collega’s die kwamen om iets te leren over sociale media. Natuurlijk zijn er vele andere wel onderbouwde tips en trucs, praktische tools om gericht informatie te zoeken. Tips over het aanmaken van lijsten, het volgen van bestaande lijsten. Gericht een boodschap versturen, maar wie moet er op de enveloppe komen te staan en wat moet er geschreven worden in de brief en waar posten we die? De waarde van studenten is in deze groot, geen mooiere stage, dan de onderzoeksopdracht: zoek onze doelgroep.

We reageren vaak pas na actie, niets is menselijker dan dat, maar de kracht van sociale media zit naar mijn idee in de pre-actie. Kunnen we door middel van data analyse, anticiperen op een mogelijke crisissituatie zodat we voorkomen dat deze überhaupt ontstaat? Het recente verhaal van Peter van Manen van MClaren op TEDxNijmegen zette me aan het denken. De kracht van de massa of dat nu mensen zijn of dat dit data is, we kunnen het niet langer negeren. We kunnen leren van trends en bewegingen, vooraf, tijdens en achteraf.

Wat zijn de voorwaarden? Wat heb je praktisch gezien nodig, in middelen, mensen, kennis? Hoe zorgen we dat de pioniers van sociale media in deze acute en preventieve tak van de gezondheid- en bevolkingszorg de belangrijke “first followers” krijgen. Hoe krijg je de massa mee? Hoe overtuig je collega’s dat al dat ge-google ook veel kan opleveren, mijn inspiratie werd vorige jaar enorm vergoot tijdens TEDxMaastricht na het verhaal te horen van Roni Zeiger, ook bekend als Dr Google.

Helaas konden we door de trieste gebeurtenissen in Boston bijne real time laten zien, welke impact de sociale media hebben. Foto’s, data, film, bijna real time en vanuit de overheid al heel snel een overzicht met feiten. Cursus geven over de snelheid van sociale media. Tegelijk met het afgaan van enkele piepers waren de foto’s van de ontruimde straat in Arnhem al te zien. Met andere woorden, de vraag of sociale media iets kunnen bijdragen aan de GHOR en de opgeschaalde en preventieve zorg, is een volkomen achterhaalde. Ik las een mooie tweet van @markusoei : “Als je 100% zeker wilt zijn van de beste weg voor je begint te lopen kom je nooit ergens. #zeteenstap “.

Aan de orde kwam ook, de tijdsdruk van informatie delen. Een ding is duidelijk, het kost als organisatie altijd tijd om feiten te checken, maar probeer van onzeker wachten altijd minimaal geïnformeerd onzeker wachten te maken. In de afgelopen 15 jaar heb ik heel wat familie opgevangen op het brandwondencentrum, waarvan hun geliefde, kind, vader of moeder was acuut was opgenomen. Ik zag menig vragende en angstige ogen mij aankijken terwijl ik feitelijk niets kon vertellen over hoe hun dierbare er aan toe was. Maar ik kon gelukkig wel altijd vertellen waarom de dokter hen nog niet te woord kon staan, omdat hij of zij zich 100% wilde concentreren op de hulpverlening.

Ontelbaar veel onderwerpen kwamen aan de orde, maar zoals altijd, tijd tekort. Dus de zorgvuldig voorbereidde presentatie aan de kant en we probeerden in te spelen op de vragen van de groep. Gelukkig bestaat er nog zoiets als nazorg waarin we nog wat van ons enthousiasme konden stoppen. Want minimaal enige betrokkenheid is in mijn ogen wel de voorwaarde voor een optimaal gebruik van sociale media in acute zorg situaties en begin in alle rust, want: “Wat je zelden doet, doe je zelden goed”, zoals @mennovanduin het eerder passend uitdrukte.

Het voelde goed om te gast in Arnhem te zijn, het was een beetje thuiskomen. Toen ik in de auto stapte om terug te rijden en de volgende tweet van @Hemmelhoes las, die een van de evaluaties als volgt samenvatte: “De les voor GGD, GHOR en Zorginstellingen, ga op zoek naar je eigen @biancahabing in je organisatie #ambassadeur”, voelde ik een traan wellen op mijn blozende wangen. Want delen is niet zo moeilijk, oprecht luisteren wel en dat deed iedereen. Dank aan de deelnemers en dank aan @ghor-ifv en @hemmelhoes voor het vertrouwen, ik heb veel geleerd van jullie allen. Meer informatie over de scholingen van de @ghor_ifv vind je hier.

Mijn laatste tip:
Waar de weg naar toe gaat en eindigt voor de sociale media en de acute en preventieve zorg? Geen idee. Maar persoonlijk bracht het mij zowel privé en als zorgprofessional meer dan ik ooit had gedacht nadat ik mijn eerste tweet de wijde digitale wereld in gooide. De mate van blootgeven? Dat bepaal je zelf, maar soms moet je gewoon het diepe inspringen…

Ik hoop nog vaak naar Arnhem terug te gaan.

Bloot geven