In mijn jeugd, gingen we om het weekend naar de stacaravan en dan aten we op zaterdag altijd bruine bonen met spekjes en natuurlijk appelmoes. Vrijdagavond startte we het weekend met een saté-tje. Als ik dan ’s avonds in het stapelbed lag, waar ik altijd mijn kop weer opnieuw stootte, sliep ik in met de tune van het radio programma ‘Met Het Oog Op Morgen’… Gute Nacht Freunde.
We gingen naar de camping zodat mijn vader ook echt vrij was. Want als er niemand in het politiebureau was belde ze gewoon bij ons thuis aan. Dus als wij weg waren dan had buurman automatisch “dienst”. Hij hoorde dan in weekend regelmatig de voordeurbel. Dus vrijdags om 17.00 vertrokken we met de licht blauwe Opel Kadett naar de camping. Van die typische jeugdherinneringen die je nooit vergeet. Zeker de camping waar ik veel tijd heb doorgebracht.
Maar eenmaal op mezelf heb ik nooit geen bruine bonen meer gegeten en zeker niet op zaterdag. Verdringen van de herinnering? Nee, maar het hoort op een of andere manier thuis bij toen denk ik. Ondanks dat de herinneringen fijn zijn, ik heb echt prachttijd gehad daar, heb ik een soort aversie ontwikkeld voor vaste patronen. Dat vind ik best raar, omdat ik het nooit als vervelend heb ervaren, het waren juist van die zekerheden waar je op aan kon. Dus waarom geef ik zo’n mooie herinnering niet door aan mijn meiden.
Mijn moeder maakt dat goed. Iedere maandag past ze op de meiden en de kinderen van mijn zus. Tussen de middag bakt ze altijd pannenkoeken. Onze jongste dochter is dit jaar de enige die nog tussen de middag pannenkoeken komt eten, volgend jaar gaat ook zij naar de middelbare school. Maar dan zijn ze allemaal opgegroeid met maandag pannenkoekendag.
Ik ben benieuwd of de meiden later nog vaak pannenkoeken eten.
Wat jij met bruine bonen hebt, heb ik met soep op zondag! Jarenlang at ik liever geen soep want dat deed me altijd denken aan de zondagen van vroeger. Op zondagochtend gingen we altijd naar één van de beide oma’s. Als we dan thuis kwamen aten we altijd soep. M’n vader luisterde altijd na het middageten naar mr. G.B.J. Hilterman. Zondag was de dag waarop je nog even kon genieten van de vrijheid voordat school weer begon waar ik mij destijds verre van gelukkig voelde.
Pas nu, nu ik herstellende ben van een zelfde soort operatie als jij, heb ik soep herontdekt. Pas nu kan ik weer genieten van een lekker bordje soep!
Fijn dat je de soep weer kunt waarderen ..