Als je niks meer voor iemand kunt doen is het fijn dat je er in ieder geval er wel gewoon kunt zijn. Gewoon naast hem zitten. Iemand domweg niet alleen laten.
Als je iemand zijn verdriet niet kunt wegnemen is het fijn dat je er in ieder geval gewoon kunt zijn. Gewoon naast haar zitten. Iemand domweg niet alleen laten.
Als het enige wat nog rest afscheidt nemen is, is het fijn dat je er in ieder geval gewoon kunt zijn.
Ook al is het regelen en organiseren. Ze domweg niet alleen laten.
Maar dan komt het moment, dat jouw leven doorgaat en die van die van hen voor altijd stilstaat.
En dan voel je je heel even schuldig omdat voor jou de tijd weer tikt …Maar besef je ook, dat het goed is. Werken, gewoon zachtjes het leven weer aanzetten. En dan ontdekken dat je het gewoon kunt… en zo zou hij het ook gewild hebben…
Zal je nooit vergeten.
We zullen goed voor haar zorgen.
Wat mooi geschreven en ook zo herkenbaar….