Iemand vroeg me vandaag: “Giet ’t wel goud? Ik heurde dat ’t nait best is? Man wat bist ook wit om de kop ja. En ik zie of lees die ook haast nait, bist normoal altijd zo actief.”
Dan wil je natuurlijk het liefst zeggen, nee hoor alles is goed. Niks an de hand. Dan wil je zeker niet soes’n en zeur’n over ’n griepie. Maar het griepje duurde en duurde totdat ik onder ogen moest zien dat dit misschien niet meer gewoon ’n griepje is. Ik probeer te lezen maar de letters dansen op het papier. De heule dag bibbers van de kou op ’t lief, poestig op de trap en ik gain blos meer op de wangen. Ik herken de klachten helaas.
Ze doen me terugdenken aan de afgelopen jaren. Ik werd een aantal keren geopereerd en helaas in alle gevallen de pech van complicaties in de vorm van infecties. Ik knapte maar niet op. Een aangeboren hapering in de afweer bleek. Later toen de langdurige griepklachten weer kwamen bleek een vitamine B12 tekort, waarvoor er gelukkig een goede oplossing kwam dmv injecties. Wat de oorzaak deze keer is? Misschien wel gewoon de pech van twee griepies geen idee, dat gaan de knappe koppen in ’t zaikenhoes onderzoeken.
Mij rest helaas niets anders dan rustig an te doen, dat te doen wat ik wel kan en me neerleggen bij wat ik even moet laten. Moar loat dat nou net niet mijn sterkste punt zijn 😉 Dus dit is alvast een voorwaarschuwing, het duurt vast niet lang meer en dan komt ’t stoom me weer oet de oren en dan blog ik weer als vanouds.
Meid hou je taai…….herken helaas ook de verschijnselen……
Pingback: Kiek oet! | BiancaHabing's Blog