Zacht
Wat heerlijk weer is het, zo zacht en vriendelijk. Maar hoe mooi het ook is, het zijn ook de dagen dat ik me zorgen maak. Help, is mijn lijf al klaar voor minder verhullende kleding? Kunnen mijn voeten het daglicht alweer verdragen? Heb ik voldoende bijpassende dragende zomers cups in de kast? Want na een bepaalde leeftijd kun je niets meer aan het toeval overlaten, betreffende al je zachte rondingen. Maar hoe belangrijk ook, er zijn andere zaken waar ik me nog veel meer zorgen over maak. Hoe kan het dat het weer zo vriendelijk is en zacht, de kikkertjes lief kwaken, en de eendjes zachtjes ronddobberen, terwijl velen van ons zo verschrikkelijk lijken te verharden.
In een ander verplaatsen
Maar Ik wieger domweg om mijn naïviteit te verliezen. Ik ga nog altijd uit van het goede van de mens. Mocht u nu denken ik “world peace” mogelijk acht, zo blond, ben ik nu ook weer niet, ik mis de looks compleet daarvoor. Maar ondanks mijn gedachte dat ik niet geloof dat mensen alleen maar slecht kunnen zijn, vind ik ook niet iedereen aardig. Ik kan rondom een bloedhekel hebben aan iemand anders, vaak door een reden, maar soms ook zonder dat daar enige aanleiding toe is. Het zijn de personen waar al je energie ongewild ook nog eens naar toe gaat. Menigmaal bereikt mijn ergernis het kookpunt, ik denk dan even terug aan een hele goede leraar gedurende mijn opleiding als verpleegkundige. Hij leerde me altijd te verplaatsen in een ander. Dat helpt domweg om begrip op te brengen, het vanuit een andere hoek te zien, het een klein beetje te begrijpen, wat niet hetzelfde is als iemand zijn mening delen of gedrag goed te keuren.
Onderbuik
Ik ga er vanuit dat verweg het grootste deel van de mensen die stemmen of overwegen te stemmen op de PVV het partij programma nog nooit hebben gelezen. Niemand wil toch toe naar een nationalistische politiestaat staat, toch? Ergens is er iets gebeurd waardoor velen stemmen met de onderbuik, in plaats van met doordacht overwogen verstand. Als we zo doorgaan dan zijn vandaag of morgen na de Grieken, Polen, Marokkanen, de Drenten aan de beurt, verdwijnen de bruine bonen uit het schap en komt er een verbod op hunebedden.
Verharding
Na het lezen van het trieste bericht van de overval in Deurne sloeg mij de schrik nog meer in de benen (en ik loop al zo beroerd door mijn hernia ). Zonder de feiten te kennen, zag ik zoveel harde meningen. Van heldendaad tot moord. Alleen al mijn tweet met de tekst: “De tweets die ik voorbij zie komen betreffende meningen/opmerkingen over overval #deurne vind ik zorgelijk…”, leverde harde reacties op uit alle hoeken. Daarom ben ik ook zo blij dat we een rechter hebben in Nederland die oordeelt.
Verantwoordelijkheid
Nog harder tegenover elkaar lijkt me de oplossing niet. Zwart wit denken, goed of slecht, heeft nog nooit gewerkt. Monsters bestaan niet, superhelden al evenmin. Jong of oud, links of rechts, we lijken meer op elkaar dan we misschien wel zouden willen en aan de andere kant zijn we meer uniek dan we wel eens beseffen. Daarom kun je nooit groepen verantwoordelijk stellen voor het handelen van individuen. Maar ieder individu kan nog wel een keer heel goed over het stemgeluid die zij gaven of willen geven aan personen die denken in de extremen van dit soort tegenstellingen.
Mooi geschreven. Ik maak me ook vaak zorgen om het klakkeloos volgen van populaire partijen in de politiek. Stemmers schieten van uiterst links naar uiterst rechts. Zo wordt een land eigenlijk onbestuurbaar, omdatom de paar jaar het roer totaal weer om moet. Mensen verdiepen zich liever in het leven van een gemiddelde GTST ster dan in een partijprogramma van een politieke partij. Als ze dan in shownieuws horen dat het goed gaat met d66 dan gaat een heleboel stemmers plots die kant op. Ze schijnen er allemaal bij te willen horen.