“Met pien in de koez’n om het dörp tau broez’n”. Deze mooie zin leverde @kosterjan toen ik rijmhulp op Twitter vroeg voor het woord broes’n. Maar er schoten meer te hulp, poets’n, roets’n, koets’n, zoesn, poez’n, koez’n, hoez’n, doez’n, loez’n , doesjun, moez’n, douch’n, kroes’n. Dus ik had in no time mijn gedicht klaar, dank jullie wel allen. Sinterklaas, het feest waar het niet gaat om onszelf maar om de ander. Even moeite doen om de ander te verassen en de sint (of je medetwitteraars) te helpen met een pakje en een gedicht.
Een tijd lang ging pakjesavond vooral om de grote cadeaus. Hoe groter hoe mooier, het ging om het afscheuren van het papier. Maar door de jaren heen werd ineens de inhoud van het cadeau belangrijk. Nu de meiden 12 en 14 zijn merk ik dat het gelukt is, de gedachte van het sinterklaasfeest over te brengen. Want de hele week waren de ze druk in de weer met knippen en plakken en het bedenken van een surprise. De gedichten werden gemaakt, de voorpret was groot, de inhoud van de cadeautjes is niet meer zo van belang.
Het is weer mooi geweest,
de sint op de boot en door naar het kerstfeest.
Een gezellige tijd, maar wel een tijd van de kalender en klok,
door al het “moeten” ontstaat vaak bij mij kortsluiting in het schakelblok.
Ik heb inmiddels geleerd hoe daar mee om te gaan,
dus alle overbodige ballast mieter ik gewoon uit het raam.
Dan hangt er maar geen zelfgeschikte kerstkrans aan de deur,
ik werd eerder helemaal gek van mijn eigen overdreven kerst gezeur.
Alles moest versierd, netjes en schoon voordat ik kon genieten,
was dan zo kapot, met de kerst kon men mij wel lek schieten.
Dus ik trek nu mijn eigen plan, eindelijk een reële,
ook al is het een onconventionele.