Home

Ik las vandaag een afschuwelijk nieuwsbericht, dode en ernstig verbrande baby’s, wat een verschrikkelijk verdrietig nieuws. Bij het lezen van zo’n bericht val ik vaak letterlijk even stil.  Helemaal als ik dan de reacties lees die soms onder dit soort berichten staan.

Vrijheid..wat is dat?
Dat je alles kan en mag doen wat je wil? Alles wat binnen de normen en waarden valt, die we als samenleving hebben afgesproken? Natuurlijk is er een groot grijs gebied, wat kan wel en wat kan niet, welke sancties volgen wel of niet. Gelukkig hebben we daarvoor in Nederland onze rechtspraak. Al maak ik me, als ik het partijprogramma lees van de PVV,  daarover wel zorgen.  Maar wellicht maak ik me nog wel meer zorgen omdat zo weinig mensen de moeite nemen om überhaupt een partij programma te lezen. We eisen wel vrijheid van meningsuiting, daar staat soms ook iets tegenover in mijn ogen.

Ook iemand zoals als ik, een ware spellingsramp, kan haar brouwsels op de digitale snelweg loslaten. Ik neem daarin alle vrijheid voor een vrije zinsopbouw en lap de gangbare grammatica regels  regelmatig aan mijn laarzen. Bovendien, als ik het nodig zou vinden om iemand hier verbaal “ kort en klein te slaan” dan mag ik daarin best ver gaan.  Vrijheid van meningsuiting

Maar wanneer wordt vrijheid van meningsuiting, onnodig kwetsend, laster, bedreiging, ook daarvoor hebben we gelukkig onze rechtspraak.  Maar wellicht nog belangrijker om het er vooral over te hebben met elkaar, in de media, op blogs, twitter, op het werk, op verjaardagen…
Want er is ook nog zoiets als eigen normen- en waarden besef toch?

In een debat/discussie mag iemand in mijn ogen ver gaan, heel ver zelfs, felheid wellicht iets over de grens zwalkend, kan juist aantonen hoe “begaan” iemand is. In de emotie zegt of schrijft iemand soms wat waarvan hij/zij achteraf spijt heeft. Zolang iemand met goede argumenten voor zijn mening of doel pleit, kun je eigenlijk nooit over de grens heen gaan.

Ook de omstandigheden maken verschil, als iemand “kutwijf” tegen mij roept, omdat ik niet oplet en bijna tegen iemand aan fiets, schrik ik daar niet echt van. Natuurlijk had hij iets charmanters kunnen roepen, maar de persoon in kwestie is zich waarschijnlijk ook gewoon dood geschrokken. Maar iemand die me kutwijf noemt zonder enkele aanleiding of reden, dat komt wel hard aan.   

Het gaat vaak al snel om modder gooien op de persoon zelf,  in plaats van het onderwerp waar de discussie over zou moeten gaan. Vaak blijkt de mening die de ander zo stellig meent te moeten verdedigen, op geen enkel feit gebaseerd te zijn. Te vaak wordt een som opgeteld, terwijl het helemaal geen som is,  ik zie dit met name op plaatsen waar je reacties kunt plaatsen. Maar ik vraag me af, of we onze mening nog wel anoniem moeten kunnen uiten?   

Vrijheid van meningsuiting willen we allemaal. Maar dan moeten we ook allemaal laten zien, Wie de mening uit, toch? Aan de andere kant denk ik, laat ze het er maar uitgooien, gaat er misschien ook niets broeien uit het zicht..

One thought on “Vrijheid van meningsuiting?

  1. Ik ben helemaal voor goede discussies, andere opinies en vrije meningsuiting. Maar op het internet, waar iedereen zomaar anoniem slijk naar mekaar mag gooien, denk ik dat het een verloren zaak is. Op dit medium discussiëren leidt gegarandeerd tot allerlei scheldwoorden, dikwijls met zinsconstructies die een sterk staaltje dichterlijke vrijheid voorstellen van de grammaticale regels. En uiteraard onnodig gebruik van HOOFDLETTERS, eventueel aangevuld met een paar persoonlijke verwijten… Vrije meningsuiting op het internet, het mag en kan allemaal, maar je moet het toch altijd met een korreltje zout nemen.

Reacties zijn gesloten.