Terwijl ik mijn oude blauwe favoriete t-shirt aantrek besef ik ineens dat ook dit vrijheid is. Dat ik gewoon kan aandoen wat ik wil.
Vrijheid voelt zo vanzelfsprekend, maar slechts weinigen in de wereld kennen het. Voor mijn vrijheid vandaag, zijn zo veel mensen gestorven. Zij vochten en nog velen vechten iedere dag, ook op zondag, voor vrijheid. Al die mensen herdacht ik gisteren met 2 minuten stilte. Ik vraag me in welke vrijheid degenen leven die niet gingen herdenken op 4 mei, maar op 3 mei. Waar staat in godsnaam geschreven dat herdenken en zondagsrust niet samengaan? Ik probeer het te begrijpen. Maar soms lukt het me gewoon niet. In hoeverre is het nog een vrije keus of gaan velen gebukt onder groepsdruk in de gemeenschap?
Op 5 mei denk ik vaker dan normaal terug aan de verhalen mijn opa’s en oma’s, die hun huis opende voor zij die gevaar liepen. Mijn pake die in Appelscha kruidenierswaren bracht naar zij die verscholen zaten in het bos. Wat moeten ze allemaal bang geweest zijn. Toch kwamen ze in verzet. Later de verhalen van de bevrijding, flarden uit hun geheugen en die van mijn ouders.
In het licht van alle verschrikkelijke wreedheden tegen groepen mensen toen, maar ook nu, weiger ik dus ook om te oordelen over groepen. Een valkuil waar je snel intrapt als je even niet nadenkt. Meer of minder van wie dan ook….hoe kan het dat mensen dat ook vandaag nog roepen en denken? Het maakt me boos, opstandig. Denkende aan die zij die weggingen, op treinen, boten, vliegtuigen, te voet en nooit meer terug kwamen.
Vrijheid betekent niet dat je alles zomaar kunt zeggen. Vrijheid vraagt om verantwoordelijkheid. Vrijheid vraagt om nadenken, nadenken aan wie je een stem geeft bijvoorbeeld. Kritisch kijken naar jezelf zo nu, in plaats van makkelijk wijzen naar een ander. Je fouten erkennen en accepteren dat anderen ook fouten maken. Dat is ook vrijheid, vrijheid dat het niet altijd 100% goed hoeft en kan.
Vrijheid is iets waar ik heel zuinig op ben, iets wat ik doorgeef aan mijn kinderen. Vrijheid verlangt zorg, van een breekbaar plantje tot een boom die zich meer en meer wortelt. Om uiteindelijk onder de grond groter te zijn dan de kruin van de boom. Vaak uit ons dagelijks zicht maar misschien wel het kostbaarste bezit van ons allemaal…vrijheid.
