4e dag post OK
De gebeurtenissen dalen langzaam in: de onverwachte narcose, de bloodpatch, de operatie. Het “ohh zo voelt het dus als je baarmoeder vaginaal verwijderd wordt gevoel” krijgt een plek. De “Bevalling” is achter de rug, let’s get over with it.
Toen ik gisteren eenmaal thuis was bleek de hoofdpijn nog helemaal weg. Die stiekumerd wou gewoon mee naar huis. Ik breng afgezien van het toiletbezoek de dag nog horizontaal door. Gisteren was mijn wereld nog niet groter dan de slaapkamer. Het bezoek wisselde elkaar in ramp tempo af, blij dat er een beetje een hip dekbad opzat, dat haalde me nog een beetje op.
Vandaag heb ik mijn territorium in de huiskamer afgezet. Alsof ze het hoorden stonden om 10.00 de glazenwassers op de stoep, zodat ik met onbelemmerd zicht voor het raam kan liggen. Ook binnen hebben ze alles gelapt, kanjers!
Nog steeds een niets zeggende subfebriele temperatuur (zie vorige blog) maar al met al geen aanwijzingen voor een complicatie. Verweg meeste last van hoofdpijn en mijn rug. Ik breng de nacht hoppend door van zij naar zij. Ze zeggen wel eens operatie geslaagd, patiënt overleden, maak daar maar van patiënt tevreden.
Iemand vroeg me of ik het de anesthesist niet kwalijk nam. Ja hij kan het helpen dat gemiddelde afstand voor bepalen diepte 3 cm is. Dat ik zo nodig dan weer 2 cm heb is dus mijn eigen schuld. Had ik maar een betere gebruiksaanwijzing moeten leveren.
Kortom antwoord: nee ik neem niemand iets kwalijk, onzin. Hoort erbij, risico van het vak. Vooraf was ook duidelijk geen garantie gegeven. Bovendien is niet bekend hoe je deze complicatie kunt voorkomen. Komt bij 1% voor en vooral bij jonge mensen (*glunder glunder Ben een beetje speciaal dus 🙂
Nb Ik heb de hele dag nog niet gejankt, ook niet normaal 😉 Nu maar hopen dat ik het niet compenseer vanavond.
Enne laptop voor het eerst maar weer aan, keurig op tafeltje en niet getild.
Snel beter worden speciaal geval 😉