Ineens, zonder dat ik het deze keer zag aankomen bracht iemand mij volledig uit balans waardoor ik hard “viel”. Ik kon daarna twee dingen doen, blijven liggen of opstaan. Ik besloot weer op te staan en de opgelopen “wonden” te gaan verzorgen. Wondgenezing dat kost tijd, veel geduld en aandacht. Het is een innerlijk proces maar waarbij de omgeving veel invloed heeft. Met zand in de wonden zal de genezing niet voltooien. Halve maatregelen helpen niet, zachte heelmeesters maken immers de stinkende wonden.
Dus eenmaal weer op de been tijd om de balans weer terug te vinden. Dus alle overbodige ballast even overboord te gooien en terug naar de kern.
Hoe groot het verdriet, de frustratie, de angst en de onmacht ook is, de ander “duwde” mij buiten zijn macht om. Ik kan alleen maar helpen door mijn eigen leven en dat van mijn gezin leven weer voort te zetten. Of de ander weer wil aanhaken dat ligt niet meer bij mij. Ik zal de deur altijd weer open doen maar dat gaat alleen met de juiste sleutel.
Soms kan iemand anders de juiste sleutel niet meer vinden. Soms kom je niet meer binnen hoe hard je ook vecht. Soms heeft het gebruik de sleutel dusdanig beschadigd dat hij opnieuw geslepen moet worden. Ik hoop dat het lukt.
Ik ga intussen zorgen voor voldoende evenwicht, tijd om de zon weer in te gaan.