Vorig jaar, op hetzelfde strand, zat ik te staren over het water. De zon verdreven door de wolken. Niet begrijpend, zo zinloos. Ik was zo boos
Nu een jaar later nog steeds niet begrijpend. Soms wil ik me even helemaal afsluiten van grote boze wereld, misschien wil ik gewoon even niet de ellende om me heen. Kop in het zand. Soms raakt de realiteit zo…
Maar zij die hun dierbaren verloren kunnen zich niet afsluiten, zij missen iedere dag, de rest van hun leven
Groot medeleven voor al die mensen die vandaag wederom die inkt zwarte dag zo intens beleven.
Ik staar over het water…
Blog van vorig jaar:
https://biancahabing.wordpress.com/2014/07/21/een-hele-grote-draai-om-hun-oren/