Home

Zo’n dag dat heden en verleden samen komen. Op het feestje van mijn vriendinnetje, ter ere van haar 40e verjaardag, hadden we het er nog over. “Onze moeders waren toch veel ouder toen? “ ( Sorry mam). Al 32 jaar lopen we, soms dichtbij, soms op een afstandje met elkaar mee, maar er veranderd niets. We zijn nog net als toen we elkaar leerde kennen. 

Zo’n dag dat heden en verleden samen komen. Je weet al je “1e keren” nog.  En als vrouw zijn dat er veel.  En dan komt de dag dat je dochters hetzelfde mee gaan maken. En in hun ogen ben ik nu net zo oud als ik toen mijn moeder vond. Deze “oude” moeder is  ook net zo trots op haar meiden als mijn moeder toen ongetwijfeld ook was. Wat worden ze groot, mijn meisjes.

Zo’n dag dat het leven in alle hardheid op je neerdaalt. Mensen worden ziek, gaan dood, raken verslaafd, komen zonder werk, gaan scheiden, hebben een ongeluk,worden depressief,  raken door een brand alles kwijt, maken een ramp mee. Economische crisis, criminaliteit en dat zou komen door veranderde mentaliteit? Onzin, ellende is zo oud als de dag van gisteren en zal ook nooit verdwijnen. Maar toch is er iets wat het de moeite waard maakt, anders waren we niet zo oud geworden met zo’n allen.

Zo’n dag dat mijn sinterklaas, sinterklaas niet meer was. Ik heb het nooit willen geloven, weigerde het gewoon. In sommige sprookjes wil je gewoon blijven geloven. Nog steeds kan ik vreselijk chagrijnig worden als ik iemand hoor zeggen “sinterklaas bestaat niet”. Bram van de Vlugt bewees het maar mooi. Sprookjes bestaan wel, je moet er alleen in willen geloven.

Ik geloof er in, de puzzelstukjes zijn bijna compleet, nu alleen nog even op de juiste plaats leggen.

One thought on “Sprookjes bestaan wel

  1. Pingback: Een blauw Pietje… | BiancaHabing's Blog

Reacties zijn gesloten.