Soms…is het gewoon niet eerlijk

Een zonovergoten dag, een superbegin van de dag, maar dan….De laptop start niet op, stoom uit de oren en de hele dag ermee aan het prutsen. Kan gewoon niet functioneren zonder mijn laptoppie, mopperdemopperdemop ging ik door het huis. Maar in de loop van de dag besefte ik me steeds meer, dat ik blij mag zijn met slechts een virus  in mijn kleine laptopje.

Ik zie en hoor over begrafenissen.  Allemaal net op de verkeerde plaats, op de verkeerde tijd en soms met de verkeerde persoon. Soms gaat het even helemaal fout, soms gaat het goed.

Ik moet een jaar of zeven geweest zijn, herinneringen komen vooral uit de verhalen later. Een man in de kroeg riep dat mijn vader, de politieman in het dorp, “eraan ging”. De man verliet wild zwaaiend met een mes de kroeg op weg naar ons huis. De kroegbaas vertrouwde het niet hij belde en ging er achteraan. Mijn moeder zag angstig een man over het hek klimmen, al snel gevolgd door een tweede, achteraf de kroegbaas. Mijn vader waarschuwde nog één laatste keer en schoot, de man bleef goddank staan om even later snikkend het mes weg te gooien en sorry te roepen. Later bleek dat mijn vader dwars door de dakgoot had geschoten. Toen ik afgelopen zondag even naar mijn ouders fietste kwamen de verhalen weer boven naar aanleidingen van de trieste gebeurtenissen in Baflo. Op zo’n moment dan is en blijft je vader altijd die politieman.

Dat zij nou net moest vallen en dat die vrachtauto daar nu net moest rijden, mijn vriendinnetje, dat ene moment, ze werd maar 14 jaar. Dat zij nu net kanker moest krijgen midden in het leven en haar mooie gezin moest achterlaten. Dat hij nu net daar dienst had….

Soms is het leven zo mooi, maar soms ook zo verschrikkelijk oneerlijk. Morgen, terwijl het korps hun collega de laatste eer bewijst, dan werk ik. Hoe dubbel soms ook, het leven gaat door. De patiënten hebben even geen boodschap aan mijn verdriet of zorgen, zij verwachten gewoon goede zorg, en dat mogen ze verwachten. Mooi om te zien dat collega’s elkaar helpen, want ook morgen gaat de zorg op straat gewoon door.

Terwijl voor velen de tijd morgen even stil staat…