Home

Nou die 40 hakt er wel in zeg, het is 19.00 uur, mama is uitgeput. De meiden zijn nu nog volop aan het sleeën. Mama houdt het maar even bij kijken.

Me vandaag met megaduim en gezwollen hand toch op de piste gewaagd. Ik hield het bij de 2 beginners bergies vandaag om opnieuw vallen te voorkomen en dat is gelukt.

Maar wat ontzettend jammer dat je met kinderen vastzit aan die schoolvakanties. Man man leek wel een kudde pinguïns op die berg. Allemaal achter elkaar schuifelend op naar de volgende afdaling. Als je er goed bij nadenkt echt een onzinnig gedoe waar je mee bezig bent.

Ik werk hard, woon in een comfortabel huis, prachtige tuin maar zodra we vrij zijn knappen we 1200 tot 1500 km in de auto om in een tent of ranzig appartement te gaan zitten. Want hoe keurig ook, vorige week stond hier iemand anders met zijn zweetkakkers in de douchebak en ik wil niet weten wat hij/zij verder allemaal nog uitspookte in dit huisje. Vervolgens doe ik de meest oncomfortabele schoenen aan die je je kunt voorstellen. Dan al sjouwend met die onhandige latten zien dat je ongeschonden boven komt op de berg. Om vervolgens die glijders onderaan je schoenen te klikken om je daarna weer de meest onhandige persoon op aarde te voelen. Want geloof me, die latten spannen samen tegen je. In het begin willen ze altijd een kant op die jij niet wilt. Bloed irritant.

Vervolgens moet je alles loslaten, niet nadenken over dat ravijn waar je meisjes vlak bij langs gaan. Maar bijvoorbeeld ook niet meer nadenken hoe je eruit ziet. Zo’n skibroek en helm met skibril laten je er echt “oogverblindend” uitzien. Neem je elegante loopje erbij op de skischoenen en je moet de mannen werkelijk waar met die skistokken van je afslaan.

Ook zoiets, die stokken. Haat liefde verhouding heb ik met die dingen. Kan niet met en zonder ze. En waar laat je die dingen als je in de sleeplift omhoog moet? Heb ik ze in de linkerhand, geeft die knakker de sleeplift ook links aan. Hij doet het erom, kijken hoe die blonde muts, vandaag met vlechtjes overigens, zich hieruit redt. Maar “elegant” als ik ben red ik me ook hieruit natuurlijk. Al strompelend blijf ik maar net overeind maar ik kom boven 🙂

Net op het moment dat ik denk, “pleurt op allemaal”, waan ik me even alleen op de berg als een wolk besluit de berg even gezellig aan te doen. Wat imposant en prachtig is het toch in de bergen! Helemaal als de zon dan de mist weer doet laten verdwijnen.

Dochter Sanne gaat vaak met onze vrienden mee naar de top, prachtige brede rustige pistes boven, maar ook een rode afdaling waar ik me niet aan waag. Ze is haar ouders nu al ontgroeid. Ook Lieke gaat als een speer en gaat rustig op volle snelheid naar beneden terwijl haar ouwelui voorzichtig zigzaggend achter haar aan komen.

Werkelijk waar de hele wereld lijkt sneller als mij te gaan om over die kleuters nog maar niet te spreken. Bloed irritant zo makkelijk als die koters naar beneden gaan. Zou verboden moeten worden beneden de 12 jaar in zulke gebieden 😉

Vandaan lekker gegeten op de berg, te veel gedoe om tussendoor weer naar het appartement te gaan. Dat eten in zo’n ski hut hoort er gewoon bij. Die 100 euro en de rest kan er ook nog wel bij. Die knakworsten die ik had meegenomen eten we thuis wel weer ;- )

One thought on “Skivakantie dag 5

  1. Ik leef helemaal met je mee meid. Waar doe je het allemaal voor! Het is zo veel gemakkelijker om je handdoek te pakken en naar het strand te lopen 

    Maar toch …… Als je boven komt en je hebt helder zicht en zon. Wauw. Ook daar doe ik het voor.

    Kost een bakje thee boven nog steeds 4 euro? Was wel ff slikken toen (6 jaar geleden).

    In een schoolvakantie naar een klein ski gebied heeft idd ook zijn nadelen. Opstoppingen bij ski liften en tijdens de afdalingen. Af en toe ergeren aan Duitsers en Fransen die de wachtrij niet zien (uhhu) en lekker voorin steken. Heel irritant 

    Geniet er nog ff van en pak, ondanks de hartverzakkende prijzen, af en toe het terras op het middenstation. Kijken hoe anderen stuntelen. Altijd leuk. Negeer de kleintjes die je soms met ware doodsverachting voorbij scheuren. Die zijn nu eenmaal geboren met skies aan zoals wij zijn geboren met de fiets 

Reacties zijn gesloten.