Ik werd wakker met helemaal geen droge mond ofzo. Na de draainacht in het Hotel, was ik compleet in coma beland. Intussen hadden de wolken hun best gedaan, 10 cm prachtige verse sneeuw. Dus hup snel uit bed, legging en pully an. Om 08.30 strak zitten we aan het ontbijt.
We willen maximaal genieten, dus om 09.00 latten onder en de eerste uitdaging. We skiën van het huisje naar de lift, mijn zelfvertrouwen groeit. Vol trots dat ik zonder ongelukken in de stoeltjes lift ben beland. Het sneeuwt dus het uitzicht is zeer beperkt, maar dat mag de pret niet drukken.
Eenmaal boven kiezen we de groene route, onderweg mopper ik als ik een keer gang moet maken met de skistokken. Man man, moet niet vlakker worden, ” lijkt wel langlaufen”, roept deze blonde mopperkont. Maar dan, als eind punt nadert is de groene route geblokkeerd. Er is slechts 1 route naar beneden, ROOD. Nog net geen zwart. Ik ben heel stellig, “No Way dat ik daar naar beneden ga”. Maar ja na een kwartier wachten besef ik dat niemand me komt halen. Dus ski’s onderweg en op mijn net 40-jarige derrière naar beneden gegleden. Dol gelukkig dat ik het gered had.
Na dit avontuur de gondel in naar de alpenweide op 2200 meter. Maar met deze mist en sneeuw weinig schattigs zoals Heidi en Peter te herkennen. We wagen ons ik de sleeplift en als volleerde skiërs gaan we elegant naar beneden. Tegen 13.00 besluiten we naar beneden te gaan. Wat doen we, gondel naar beneden of skiën? Het is een blauwe piste, voor beginners staat er. Moet kunnen dacht ik.
Eerste afdaling gaat gesmeerd, dan een ijs heuvel, vervolgens met bloedgang op afgrond af, ” stoppen nu!”, denk ik. Vol met gezicht in de sneeuw, ik weet het vangnet nog net te ontwijken. Als een sneeuwbal rol ik zeker 20 meter omlaag, met de ski’s nog an. Schade: 1 zwaar gekneusde duim en geschaadt vertrouwen. Vervolgens de overige 5 km naar beneden gelopen.
Morgen…vol goede moed weer omhoog, voor mij alleen nog Groene pistes, al past het Blauw zo mooi bij mij ;- )
Dat dacht ik de eerste keer ook: blauw? Dat moet lukken. Ik heb nog nooit zo gevloekt op de weg naar beneden (en nog nooit zoveel sneeuw gezien van wel heel dichtbij). Het derde jaar ging ik als een volleerde skiër naar beneden. Mijn meest favoriete afdaling!