Home

Na een nacht in een prachtig hotel te hebben doorgebracht weet ik mijn heupbeenderen weer te waarderen. “Oja, daar zaten ze” Verplicht op je stabielezij dat doe je pas, op een hopeloos hard matras ;- )

Maar gelukkig maakte het Franse ontbijt alles goed, geen luxe maar met ’n gevulde maag gingen we weer on the road. Links en rechts de oh’s en ah’s roepende naderende we de plaats van bestemming. Op een gegeven moment zie je alleen nog dikke bakk’n met op hun dak nog weer een bak, dan weet je, we zijn er bijna. We waren nog bijna in Italië beland, Chiel in de Tom Tom zei niks op het “moment suppreme”. Begint ie vlak voor de Frejus tunnel ineens paniekerig te doen, “keerom, dit wordt niks”. Beetje laat natuurlijk, met gevaar voor eigen leven stuur om, 10 meter voor de tunnel.

Maar uiteindelijk belanden wij onwetende wintersporters op de bekende haarspeldbochten naar boven. Geloof me in het donker wil je daar niet rijden. Vol verwachting klopt ons hartje als we dan Valfrejus binnen rijden. Oogverblindende blauwe luchten en prachtig sneeuw in de bergen. Maar geen sneeuw in het dorpje, waar de site die 35 km vandaan toverde? Na een verkenning liggen we al snel zonnebadend in een stoel te genieten. Onze vrienden zijn inmiddels ook gearriveerd gelukkig.

Officieel kunnen we om 17.00 in het huisje maar om 14.00 melden we ons alvast eens. “Non non”, zegt de meneer, nog grote paniek in de receptie. Wij gaan intussen onze ski’s en skischoenen halen, perfect geregeld en we zijn mooi voor de drukte an. De adem word je alleen zowat ontnomen zodra je binnenstapt. Een uur later komen we vrolijk met skiuitrusting weer buiten. Niet nadenken Bianca, verstand op nul. Nee geen kweekstokje erin en kweken, want je weet gewoon dat je hele volstammen schimmels en anders eng gespuis vangt. Het is maar voetzweet van een ander, verder niks.

Na 1.5 uur geduld in de receptie krijgen we uiteindelijk de sleutel. Werkelijkwaar hoe krijgen die Fransen het voor elkaar om het zo slecht te organiseren, respect hoe ze dat voor elkaar krijgen. Maar het huisje maakt veel goed! Perfect, alleen even de helling op lopen en alle bagage slechts 2 trappen omhoog. Maar al snel staan de kinderen op het balkon en doen we aan bagage werpen, de ultieme ski gymnastiek. Onze vrienden zitten 2 appartementen verderop, ook daar met verenigde kracht alles naar boven. Er worden tot slot pannenkoeken gebakken. Ik ben er klaar voor, kom maar op met die berg!

Nb 1 klein minpuntje slechts, geen WiFi in het huisje, alleen beneden bij de piste tegen betaling. Dus 1 blogje per dag, thats it. Deze met terug werkende kracht van gisteren.

3 thoughts on “Skivakantie dag 2

  1. Het is voor het eerst dat ik hoor dat een Frans ontbijt alles goed maakt…. de karigheid van het Franse ontbijt is immers legendarisch.

  2. Hoi Bianca. Leuk. Valfrejus. Hier heb ik mijn eerste ski-lessen gehad. Wij zijn daarna nog 7x teruggekomen voor onze ski-vakantie totdat wij toe waren aan een groter gebied. Geniet ervan en hou alles heel!

    Over 4 weken zijn wij aan de beurt (La Toussiere deze keer)

Reacties zijn gesloten.