Home

Er biggelde een traan over mijn wangen.. terwijl ik het bloed van mijn handen waste… ik bleef maar spoelen..

De vrouw naast mij kijkt mij vreemd aan. Wellicht omdat ik ook de afwas mee heb en het broodmes er gevaarlijk uitsteekt..

Nee ik heb niemand vermoord, mijn dochter had een bloedneus vannacht, probeer ik in mijn beste Frans uit te leggen.

Over loslaten gesproken.
De meiden voor het eerst in een eigen tentje. Daar kan zomaar vuurwerk op gegooid worden of een peuk. Dat bewijst het doek van onze vouwagen toen we vorig jaar opgeschrikt werden door een knal en brandlucht. Iedere willekeurige voorbij ganger kan de rits openen…. En daar liggen ze ..mijn trots” twee prachtige meiden.

Dus ik was toch enigzinds onrustig aan het inslapen, maar de vermoeidheid liet me toch diep slapen. Totdat mijn dochter werd overvallen door een giga bloedneus. Maar ze bleef volkomen kalm. Ging uit het tentje, maakte haar vader wakker ( laat mama maar slapen.. dacht ze vast, wel zo rustig) ” Heb mijn pyjama maar opgeofferd in plaats van het tentdoek.” zei ze de volgende ochtend.

Hoe kan het? Twee zulke zelfstandige kalme meiden.. Ondanks zo’n moeder..

En als klap op de vuurpijl hadden ze ook nog een boekje voor me gekocht…Zorgen moet je doen.. Niet maken.. (Loesje) Ze weten dat hun moeder altijd beetje moeite heeft met vakanties…

Tja en dan rolt er een traan over mijn wang als ik het bloed uit de pyjama van mijn dochter spoel. Terwijl de Franse mevrouw wellicht dacht dat ik iets vreselijks had gedaan, of dat er iets ergs gebeurd was. Maar er stond gewoon een trotse moeder…

4 thoughts on “Simpel geluk

  1. oohhh ik kan me voorstellen hoe dat moet voelen! Die van mij gaat ook voor het eerst in de tent.. weg uit het beschermde tijdelijke “huis” … Blij dat je kalme dochters hebt 🙂

    Menno

  2. het valt niet altijd mee om je kinderen ‘groot’ te zien worden. De afgelopen week moest ik mijn dochter (15) ophalen uit een dorpje verderop. Ze was bij haar vriendje (al wel 2 weken echte verkering) geweest en had een klapband gekregen. Terwijl ik de fiets op de fietsdrager monteer neemt zij met een echte zoen afscheid van haar vriendje. Van de ene kant wil je dat helemaal niet zien, van de andere kant ben ik wel heel blij dat ze het doet waar haar vader bij is. Ook een kwestie van open en eerlijk zijn.

Reacties zijn gesloten.