Home

Nog nooit zo’n afwisseling van luchten gezien, schattige schapenwolkjes, donker dreigende wolken, even zon, strakblauw, diep diep donkerblauw en wolkig wit het leek wel een afspiegeling van mijn humeur vandaag. Ik weet bijna significant zeker dat de oorzaak van mijn humeurwaterval lag aan het feit dat het vermoedelijk één van de laatste keren zal worden dat ik de Libresse ga sponoren. Die “ roppige buien” zal ik ook in de toekomst houden denk ik, maar dan zonder de bekende afterparty.

Als mama op de kop staat in de kast weten de meiden al weer hoe laat het is. Ze lopen in een maga boog om me heen. De container is zeker vol na zo’n dag, wat een onzinnige spullen koopt een mens soms toch. “Ruim die klerezooi eens op”, roep ik dan vaak al tierend door het huis, terwijl ik struikel over mijn schoenen die midden in de kamer liggen.

Ook de tuin moet er op zo’n dag aan geloven. Asfalt !Schreeuw  ik dan, ik pleur de hele zooi vol met asfalt, wat nou onderhoudsvrije border. Ze lachen me gewoon uit, ik draai me om en die krengen zetten de fotosynthesemachientjes weer aan. Om nog maar niet te spreken over al die miezerige onderkruipsels, sodemieter eens een eind op en ga onder mijn potten vandaan. Als ik weer eens in een halve spagaat boven “de waterval” hang schrik ik me iedere keer weer de pleurus om die achterlijke groene gladjakkers. Ik laat altijd heel luidruchtig weten dat ik eraan kom en nog moeten ze zo nodig, vlak voor mijn neus wegspringen,  patsige aandachtvragers.  

Ik heb duidelijk een haatliefde verhouding met de tuune en vooral op roppige dagen staat onze relatie hevig onder druk. Heb ik het nog niet eens gehad over die groene makkers, die harries, de groene sjonnies, ze groeien maar door die grassprieten.  En dan die achterlijke klavers, zij denken echt dat de hele wereld van hen is, maar es een  keer een klavertjevier leveren en zorgen voor wat geluk, ho maar, stom Dreents zuunig  klavergoed.

Al met al is het doorgaans beter dat ik op zo’n roppige dag niet de coniferen ga snoeien met zo’n elektrisch ding, denk dat we dan weinig tuin overhouden.  Maar als de wiezer richting de avond kruupt, maakt de roppigheid vaak plaats voor  het Oja-gevoel, kut het is al weer zover, weer een maand voorbij. Vannacht even goed slapen en dan sta ik morgen weer op met een zonnig humeur.

2 thoughts on “Roppig in de kop.

Reacties zijn gesloten.