Het plan was karten in Stadskanaal, maar gezien het koolmonoxide verhaal toch maar niet. Was ik alleen al doodsbang voor een eventuele crash. Van die dingen waar je niet aan denkt, gevaar komt vaak uit een onverwachte hoek. Dus veranderde het plan…het bos in.
Normaal gesproken doet hun vader de “gevaarlijk” dingen met ze. Maar nu hij even tijdelijk is uitgeschakeld, aan mij om niet alleen toe te kijken en mijn hart vast te houden, maar letterlijk met ze mee te gaan. Niet dat ik er was om hen te helpen, het was andersom. Wat een rijkdom, die twee meiden. “Zal ik het doen”, dacht ik steeds. Ineens ging de knop om, “ik doe het gewoon”.
Loslaten, maar wel gezekerd.
Knap gedaan. Voor herhaling vatbaar? Of laat je het de volgende keer weer aan papa over?
Moedig! Doe het je niet na. Gezekerd of niet.
Ik blijf voortaan niet meer op de grond 🙂
Go with the flow !
Dat ziet er spectaculair uit, je lacht er in ieder geval nog bij 🙂 bij het tokkelen. Vanaf welke leeftijdscategorie is het? Lijkt me met Twan en Fleur ook leuk om te doen.