Opnieuw nieuwjaar.
Mijn nieuwe jaar is begin augustus al begonnen. Want normaal gesproken begint mijn nieuwjaar na de zomervakantie. Na drie weken bijkomen en het jaar overzien vanaf het Zuid-Franse strand begint doorgaans mijn nieuwe jaar. Zo ook dit jaar. (Zie eerder http://bit.ly/dQ718Q ).
Toen nog niet wetende dat ik ineens zomaar maanden extra “vakantie” kreeg om eindeloos te overdenken en te overpeinzen. Dit jaar zal Oud en Nieuw voor het eerst ook voor mij betekenen dat ik het oude jaar achter me laat en graag na een half jaar opnieuw aan een nieuwe fris jaar begin. Een baarmoeder + 10 kilo lichter maar veel ervaring rijker. Ik scheef het al eerder, zou zo nu en dan wel eens goed zijn iedereen die werkzaam is in de gezondheidszorg.
Maar naast veel ervaring, vooral veel vriendschappen rijker. Want mijn vrienden zowel IRL als en op Twitter waren er altijd, ’s nachts als ik wakker lag in het ziekenhuis, overdag als iedereen leek te werken behalve ik, in het weekend als iedereen leek te feesten behalve ik. Altijd, waren ze er, als iedereen leek door te gaan met zijn leven, behalve ik.
In 2011 komt daar verandering in…
Tijd om te gaan leven, weg met de angsten, weg met onzekerheden. Ja, er hangt iets onderaan mijn arm als ik zwaai naar Annen onderweg naar en van het werk. Ja, die buik wordt nooit meer strak, binnenkort ontkom ik er niet aan om ook nog iets te gaan doen aan mijn navelbreuk, voordat ie klem zit. Ja ik heb rimpels, ja ik heb een onderkin en ja ik zit met een open mond, soms zelfs te kwijlen als ik ontspannen naar een film zit te kijken. Ja ik snurk en ja ook mijn lijf produceert geluiden en geuren die ik het liefste negeer. Ja, ook ik betrap mezelf erop dat ik mijn iPhone steeds wat verder weg moet houden om de kleine lettertjes te lezen. Ja, ik zeur soms verschrikkelijk, dit wordt met enige regelmatig bevestigd door mijn puberdochters. Ik drink vaak uit de colafles, ik zwel met enige regelmatig enorm op als gevolg van een puberend darmstelsel. Ik kan doorslaan in van alles, van opruimwoede, tot een tweet-waterval, een blogstorm of een sinassnippers-invasie. Ik kan me ook irritant vastbijten in iets, maar in vriendschappen is dat gelukkig ook een voordeel. Top-less kan alleen nog in de veiligheid van een ligstoel, op alle andere uren van de dag is het bovenstukje of BH met beugel mijn beste vriend in de strijd tegen de zwaartekracht.
Ik zal me nog een ruim een maand als 39 jarige door het leven heen sleuren.
Zodat ik mezelf als 40 jarige eindelijk eens ga goedkeuren…
WAUW ! Bianca……Rechttreeks uit het hart !….
Ik heb zelfs een beetje het gevoel dat er een klein stukje over mij gaat …citaat:”als ik zwaai naar Annen onderweg naar en van het werk.” Wauw…
Ik weet hoe het voelt om 40 te zijn ..gaat me prima af ..
Het er tegenop zien is erger dan het te zijn !
Bijna 2011 meis.. !
Lfs Peter