Home

Nog even en dan slaat de klok twaalf en begint 2011. Meteen bij aanvang van het jaar zal ik starten met een nieuwe uitdaging, waarover later meer hier. Ontzettend spannend, maar wel weer iets waar ik veel van kan leren. Maar het betekent ook loslaten van zekerheden, maar het leergierige in mij hielp me over de streep. Een dikke maand later word ik veertig jaar en start de tweede helft van mijn leven of begint mijn leven dan pas zoals ik sommigen moet geloven? In 2011 zal onze jongste dochter de basisschool verlaten en begint de oudste als het goed is alweer aan de 4e klas van de middelbare school. De zomervakantie wordt binnenkort alweer geboekt. Voor je het weet is het in je hoofd al weer 2012. Terwijl niemand maar dan ook helemaal niemand weet hoe de dag van morgen eruit ziet.

Nieuwe kansen, morgen, de toekomst kunnen best voor veel onzekerheden zorgen. Ik ben zo iemand die wellicht iets te vaak terugkijkt, te veel vooruit maar te weinig naar het nu kijkt. Het nu, zoals het schrijven van deze blog op dit moment. Dat zijn de momenten waarop je leeft, dat zijn de momenten dat je vruchten moet plukken. Ook op een sombere dag, want als je deze ontkent dan pak je jezelf gewoon een dag af. Ik kan me voorstellen dat degene die hier vaker leest denkt dat ik zo depressief ben als deur. Maar het is eerder zo depressief als een 39 jarige vrouw die na 12 weken nog niet hersteld is van de operatie waarbij ze eindelijk werd verlost van haar overlastgevende baarmoeder gecompliceerd met een tophematoom. Meer zo depressief als een 39e jarige vrouw die misschien wel ineens aan alles en nog wat twijfelt omdat de 40 nadert? Meer zo depressief als een 39e vrouw die zichzelf inmiddels wel kent, het is herfst, op de grijze dagen even doorademen en de lente komt er vanzelf weer aan.

Dat is het grootste voordeel van ieder jaar die je erbij mag tellen. Ieder jaar leer je jezelf beter kennen. Maar desondanks verras je jezelf ook steeds vaker. Steeds vaker zeg ik gewoon Ja, op dingen die ik eerder nooit zou doen. Zo durfde ik pas echt actief te twitteren  na Marco Borsato zijn bezoek aan “mijn” brandwondencentrum in juni 2009. “@borsato Zeer indrukwekkend bezoek aan het Brandwondencentrum in Groningen gebracht en daar het Digitale Dossier officieel geopend! “( lees hier meer http://nathalie.borsatoweblog.nl/log.php?id=108837 )
Het waren zijn enthousiaste tweets die bij mij de twitterkoorts deden stijgen. Soms heb je net dat zetje inspiratie of duwtje in de rug nodig. Vandaag kaarten besteld voor het concert `Durven Dromen Delen´, het album kon net als altijd wel weer volledig voor mij geschreven zijn.

nb Als sinds de volendamramp mag ik met enige regelmaat een beroep doen op Marco en Nathalie en vaak gebeurd dat in stilte… Dank Jullie Wel …

 

3 thoughts on “Nieuwe kansen… twijfelen of gewoon doen?

Reacties zijn gesloten.