Als ik nu voor me kijk dan ligt de Mediterranee bijna idylisch voor me. Schuimende witte koppen en een mengelmoes van bijna alle kleuren blauw. Een mooi zeilschip met witte zeilen in de verte..
In mijn hoofd speelt het nummer van Splitsing “Geef me wind en zeilen”
Maar als ik achterom kijk zie ik grote drang naar recreatie en vermaak van vakantiegangers uit heel Europa. “Ze” lijken vooral geïnteresseerd in het aanplakbiljet van de voorstelling van deze avond.
Slechts een paar mensen kijken met mij maar de zee. Een man knikt naar me en lijkt me te begrijpen…
Morgen is het zaterdag wisseldag, een nieuwe stroom vakantiegangers komt eraan. Met welke verwachtingen komen ze? Zijn ze afgekomen op die mooie vakantie folder, palmen, witte stranden en heel veel glijbanen bij het zwembad? De folder klopt zolang je alleen naar voren kijkt.
Op zo’n wisseldag zie je “ze” soms jaloers kijken naar kapitale combinaties die de camping oprijden. Zag onze buren vorige week denken, zo’n jong stel, waar doen ze het van? Navraag leerde ze al snel, auto van de zaak, caravan van pap en mam.
Niet alles is wat het lijkt want hoe luxe een toiletgebouw ook is, ook al plak je al het marmer uit de wereld aan de muren, je staat altijd te douchen tussen de haren van een ander.
“Mooi van buiten” betekend niet altijd mooi van binnen. Iemand die lacht is niet altijd vrolijk. Iemand die huilt heeft niet altijd verdriet. Niet iedere cup van een bikini is natuurlijk gevuld. En gedurende een vakantie komt menig grijze uitgroei tevoorschijn.
Soms heb ik het idee dat “ze” alleen zien wat ze willen zien.
Niet alles is wat het lijkt..