Het beloofde een bijzonder dag te worden, want vandaag was het zover, de schoolmusical van onze dochter. Maar helaas werd de dag al eerder in een ander opzicht bijzonder, ineens lag ik zelf op de brancard.
Lieve collega’s wat waren jullie lief voor mij, dank jullie wel…
Toen ik om 09.30 op het werk wat last van buikpijn kreeg dacht ik, hé bah dat kan ik nu niet gebruiken, laat het een 1 april grap zijn. Ben al een paar jaar wat aan het tobben met zo nu en dan heftige buikpijn.. maar meestal duurt het maar even en is het snel over. Maar dit maal gebeurde dat niet. Mijn lieve collega’s ontfermden zich over mij en daar lag ik dan ineens zelf op de brancard. Gelukkig liet onderzoek zien dat er geen hele vervelende zaken aan de hand waren. Met de nodige pijnstillers en het effect van even liggen kon ik in de loop van de middag naar huis. Want ik had maar één missie, onze dochter speelde vanavond in de musical.. en daar zou ik koste wat kost naar toe.
En dat is gelukkig gelukt, lieve meid wat deed je het goed en wat zijn we trots op je. Ben alle ellende van de dag alweer vergeten.