Home

Ik word nog al eens Muts genoemd, vind ik altijd wel lief eigenlijk. Ik kan me dan ook behoorlijk mutsig gedragen, daar ben ik me zeer van bewust, kijkende in mijn overvolle protserige servieskast met vele onzinnige aankopen. Maar bij naderonderzoek is het wellicht niet altijd lief bedoelt?

Volgens wikipedia: Muts kan verwijzen naar:

  • Muts (hoofddeksel), kledingstuk dat op het hoofd gedragen wordt;
  • netmaag, één van de vier magen van herkauwers;
  • de volkse naam voor vagina;
  • een scheldwoord voor een vrouw;
  • de zwarte huidzak op de kop van een klapmuts, een zeeroofdier uit de familie der zeehonden;
  • als bescherming van de pen van een houten bovenas in een windmolen.

Vind ik dat nog wel zo aardig, nu ik zie waar ze me eigenlijk voor uitmaken? En niet te vergeten ikzelf “Wat een muts ben ik toch ook”, zeg ik dan ook regelmatig tegen mezelf. Sinds de sublieme Hi reclame, is muts voor mij voor altijd verbonden met “je weet wel…zo´n muts… zo’n muts met van die flapjes, tot over je oren.

Maar wat is mutsengedrag? Dom, tuttig, eigenwijs, onhandig en is het eigenlijk alleen voorbehouden aan blonde vrouwen? Daar de voeging blond nog al eens aan muts wordt vastgeplakt. *blondemuts.

Is het mutsig, dat ik 3 soorten bestek heb? Effen, stipjes en een ruitje? En bepaalde borden combineren natuurlijk niet met bepaald het bestek? Is het mutsig dat ik blij kan worden van een theepot en helemaal blij van een theemuts ( Die ik overigens al jaren niet meer heb, in mijn ogen te uitnodigend voor kleine kinderen in combinatie met de hete thee onder die muts, maar bedenk me nu dat het met 12 en 14 jaar wel wel weer moet kunnen ; – )

Is die vrouwelijke onzekerheid ook mutsengedrag? Staat dit wel? Maakt het me niet dik? Is het niet te? Of dat schemerlampje net even anders neerzetten, prutsen met een lijstje. Plantjes en prul in je kantoor neerzetten?  Breien vind ik ook een erg mutserige bezigheid, alleen kan ik dat als enige weer niet. Zowel mijn moeder en oma hebben eerder verwoedde pogingen gedaan om mij de kunst van de breipennen bij te brengen. Bij omslaan en overhalen, was ik de draad en aanacht al kwijt. Nog wel pogingen gedaan om te borduren, dat lukte nog net, zo’n kruissteekje, al kon ik niet één borduurwerkje meer terugvinden die ik ooit heb afgemaakt als kind.

Deze muts heeft nog wel wat uren doorgebracht achter de naaimachine, het betere snelle stikwerk, even in twee uur een broek in elkaar raggen, daar had ik nog wel even lol in. Dus ook een lockmachine gekocht ( voor de leek, deze zig/zagt, dus geen rafels en stikt in één keer, gaat nog sneller) Toen de meiden klein waren, menig setje in elkaar geramt. Zelfs nog ooit het idee opgevat een eigen bedrijfje te starten om mijn maaksels te verkopen, Ukkipukki, was al ingeschreven bij de kamer van koophandel. Maar toen begon ik aan een jasje, tiepje Oilily, helemaal gek werd ik van dat ding, duurde me veel te lang. Resultaat was uiteindelijk beeldig, maar mijn dochter weigerde het vervolgens aan te doen, zij was geen tiepje Oilily. Was er helemaal klaar mee. Tegenwoordig stap ik zo nu en dan nog wel eens achter de snelle machine. Om, muts als ik ben, nog even een gezellige gordijnen voor de vouwwagen in elkaar te stikken een dag voor vertrek.

Er komt weer een vakantie aan, dus muts als ik ben, zal ik zeker weer last hebben van vakantie stress. Huis aan kant. Kleren schoon in de kast, boodschappen meenemen en ja ook een gezellig tafelkleedje, kaarsjes, dus ben wel het prototype muts denk ik…Nou heb je vrouwman mutsen en je hebt vrouwvrouw mutsen. Ik ben type vrouwman denk ik. Wat het verschil is? Dat blog ik een volgende keer.

En ach.. ben er best trots op… leuke muts toch, zo’n blauwe?

3 thoughts on “Muts

  1. Kent u deze? “Er de muts toe houden”. Geen idee wat het betekent, maar past goed bij bovenstaand geschrift 😉

  2. Pingback: Tweets that mention Muts « BiancaHabing's Blog -- Topsy.com

Reacties zijn gesloten.