Zoals ik in vorige blog al beschreef is de operatie opzich goed verlopen. De ” bevalling” van de baarmoeder is goed gegaan. De inwendige mens moet domweg genezen.
Echter heb ik nu meeste last van post spinale hoofdpijn. Er wordt tijdens het prikken (ruggeprik voor spinale anesthesie) een gaatje in het omhulsel van ruggemerg gemaakt. Als dit niet vanzelf dicht gaat lekt er ruggemergvocht weg. Hierdoor ontstaat drukverschil tussen je schedel en ruggemerg wat erge hoofdpijn veroorzaakt. Bij het liggen verdwijnt dit drukverschil en zakt de hoofdpijn.
Toen dit vrijdag gebeurde hebben ze direct op de operatiekamer een “bloodpatch” gezet. Mijn eigen bloed is ingespoten op de plek van de lekkage. Het bloed gaat klonteren en dicht het gaatje.
Mijn lijf moet dit ruggemergvocht zelf weer aanvullen.Tijd moet het hierbij doen en koffie schijnt te helpen.
Vandaag opnieuw naar de operatiekamer geweest voor opnieuw een ruggeprik/cq bloodpatch. Resultaat nu even afwachten, maar lijkt wat geholpen te hebben. Ergste hoofdpijn en en vooral misselijkheid bij overreind komt lijkt afgenomen.
Deze complicatie komt overigens zeer weinig voor bij een ruggeprik. Blijkbaar voorbehouden aan eigen personeel van het martini ziekenhuis. Of zoals de anesthesist het net zei, mijn rug is gewoon te mooi.
Op zich niet zo erg dat ik moet blijven liggen alleen kan daardoor de catheter er nog niet uit. Want voor goede “blaastraining” moet ik wel goed rechtop kunnen zitten. Mijn lijf probeert intussen met man en macht de catheter er zelf uit te drukken, of te wel blaaskrampen. Maargoed daar krijgen we weer een middeltje voor, dus ook dat is te dragen nu.
Mijn spastische darmen doen intussen belachelijk spastisch, stelletje aandachtstrekkers. Zakje metamuicil en ze bekijken het verder maar mooi.
Gisteren was ik nog behoorlijk lamlendig, subfebriele temperatuur 37,8 (of te wel, het is net niks, geen koorts maar ook niet helemaal normaal), maar ook dat lijkt beter ( knok knok even afkloppen)
Dus al met al operatie geslaagd, maar nog last van de bijeffecten. Het is vervelend, maar er zijn ergere dingen.
That’s life…
Nb.
Ik heb geen enge uitslag ofzo. Mijn arm is zo roze vanwege de desinfectie net op de OK. Zo zie je altijd wat wel/niet schoon is.
Veel sterkte met de `bij-effecten’
Knap omschreven Bianca.