Je zol er moedeloos van worden, maar dat goan we dus mooi nait doun!
Wel komt ’t stoom van pure frustratie me inmiddels oet de oren. Helaas al ruim 5 weken ziek. Blog van een paar weken terug nog steeds aktueel.
Ik mis mijn leven van alledag, rommelen in de tuin, mijn werk en mijn collega’s. Maar ik weiger me gewonnen te geven. Al mopper en brom ik zo nu en dan wat af, zijn er soms tranen van pure frustratie, ik laat de kop niet hangen. Dat lukt mede dankzij alle lieve bezoekjes, berichtjes, bloemen en kaartjes. Dank jullie wel allemaal.
Intussen verder in de zoektocht naar de oorzaak, ik heb alle vertrouwen daarin. Want naast de perioden dat mijn lijf zo hapert, zijn er gelukkig ook goede perioden, dan kan ik me weer op conditie trapp’n in de Drentse bossen, ik kiek er nou al noar oet!
(Intussen zeg ik KIEK OET veur een blonde vrouw die ietwat ongeduldig begint te worden. Ik hoop binnen nu en een paar weken eindelijk weer eens op de fiets te zitten.)