Home

Twitterbloemlezing.
Afgelopen zaterdag stond ik wederom in de Twitterbloemlezing van de Twitterrubriek van het Dagblad van het Noorden. Oeps, ik  weet eigenlijk niet zo goed wat ik daarvan moet vinden. Wel heb ik daardoor weer hele leuke twitteraars “ontmoet”.  Als dat de opzet was van het DVHN,  dan is mijn dank groot !
Ik  betwijfel trouwens of de opzet van deze Twitterbloemlezing  genoeg is om de niet -twitteraars een reëel beeld te geven van het medium Twitter. Ik merk in mijn omgeving dat mensen  pro- of  anti-twitter zijn.  Er zijn mensen die er schande van spreken “komt niks geen goeds van” en er zijn mensen die alleen nog communiceren via Twitter.  De  rubriek in de krant over Twitter wordt blijkbaar goed gelezen, want  ik ben al menigmaal aangesproken.  “Hé twitter jij?  Ik las je in de krant.”

Overwinnen blogangst.
Best eng, want ik zag dat de bezoeken aan mijn Blog ook waren toegenomen.  Deze blog starten, was voor mij een overwinning. Want als kind was ik meer een “rekenwonder” maar taal was een regelrechte ramp. Ik  zie het nu terug bij dochterlief,  dan denk ik:   “kind je kunt er niets aan doen”.
Het heeft mij wel altijd weerhouden om iets in het openbaar te schrijven. Want kent u ze ook, de mensen om u heen die je vol trots komen melden dat je weer een fout hebt gemaakt.  “Dat moet met een t”, “ dat is spreektaal hoor en geen schrijftaal”. Oh wat voelen ze zich machtig tegenover ons,  die maar geen fatsoenlijke zin op papier kunnen krijgen, die ook nog eens voldoet aan de regels van het groene boekje. Nee ik ben geen Driek van Wissen ( ben trouwens wel veul knapper). Nee ik ben geen dichteres.  Nee ik ben geen journalist die een scherp  artikel kan schrijven.  Nee ik ben geen schrijfster maar ik heb er wel vreselijk veel plezier in het schrijven op deze blog.