Zon, blauwe lucht, blauwe zee.
Het lijkt perfect. Even niks.
Totdat ik de echte wereld even open. Wat een onvoorstelbaar leed. Ook zonder beeld en geluid komt het nieuws nog loeihard binnen. Ben wel wel blij dat ik de schreeuwende krantenkoppen mis geloof ik.
Lees veel “maargoed dat het geen moslim is”. Nee een Christen is veel beter. Zegt iets over hoe “we” denken. Nu is het de eenling, anders een bevolkingsgroep?
Ik vind het zo niet belangrijk of en wat voor geloof of overtuiging iemand heeft. Het wordt anders als iemand zich verschuilt achter zijn religie. Geloofsovertuigingen op papier, in welke vorm dan ook, kunnen nooit iemand zijn handelen vergoedelijken. Extremisme op welk vlak dan ook, is altijd een reden voor zorg. Als het nu om religie gaat, politiek, milieu etc etc. Misschien moeten we leren van het verleden door eerst naar ons zelf te kijken ipv te kijken naar een ander?
Wanneer stopt een noodrem met werken? Wanneer veranderd een overtuiging, waan of verlangen naar een daadwerkelijk daad?
Wat moeten ze bang geweest zijn. Hoe moeten de overlevenden verder, wat een angst.
De meiden stralen en gaan waveboardend en tamelijk zorgeloos de camping over. Mama laat stiekem even een traan en beseft hoe weinig geld waard is in het leven en hoe rijk ze toch is.