Home

Na eerder al een longfunctietest en afgelopen woensdag nog wat long gevoeligheidstesten vertelde de longarts mij dat ik waarschijnlijk last heb van hyperreactieve longen. Een soort van “naweeën”, waarschijnlijk van de beademing die even nodig was tijdens de eerdere operatie om mij stil te laten liggen toen de chirurg mijn navelbreuk voorgoed verhielp. Een irritante bacterie zag zijn kans. Die “bastard” zoals iemand het zo mooi zei, zat waarschijnlijk al stiekem in mijn lijf lag te wachten op een kans en sloeg toe toen het kon.  Het gevolg is bekend, nu ruim 2 maanden na de operatie word ik nog steeds beschuldigd van hijgerige gedrag. Maar ik kan er dus niets aan doen dus, het ligt aan hen die twee. Die hyperende ballonnen in mijn borstkast, die een aantal malen gedurende de dag de bloemetjes buiten zetten. Dat doen ze door irritant de luchtweg dicht te knijpen. Ze werken te hard, een soort ADHD-ers eigenlijk. Ik heb bovendien het idee dat de overmatige productie van slijm iets te maken heeft met de crisis of zo. Die aandachtsschreeuwers in mijn borstkast willen schijnbaar de omzet verhogen. Nou dat is prima, maar dan is de extra omzet wel voor mij natuurlijk.

Dus voorlopig even an de puf en door waar ik gebleven was. Misschien iets minder snel dan ik gewend was, maar dat komt wel weer. Mag er wel een jaartje voor uittrekken werd me verteld. Dus het staat al op de kalender in 2012:  boekje hyperreactieve luchtwegen dichtdoen. Iedere dag dat het eerder wordt, is meegenomen. Want er zijn ergere dingen, ik loop intussen gewoon langzaam door en ga intussen alvast aan het volgende hoofdstuk beginnen.

Een nieuw hoofdstuk, iets doen, waarvan ik nooit gedacht had dat ik het zou durven. Ik ga het gewoon doen. Nieuwe lucht, tijd voor een nieuwe reactieve weg.