Al vanaf dat ik een baby ben kampeer ik. Ik begon bij mijn ouders in de bungalow tent. Mijn vader was politieman en we woonden in de dienstwoning die aan het het politiebureau vast zat.
In de weekenden dat mijn vader vrij was, had mijn moeder de auto op vrijdag al gepakt en vertrokken we om 17.00 naar de camping. Want thuis mijn vader immers niet vrij. Als er wat was in het dorp belde ze aan bij de politieman.
Het was ook de tijd dat mijn moeder extra kookte als er “een arrestant ” in de cel zat, die at gewoon met ons mee. Ik herinner me nog de kartonnen borden die hiervoor bij ons in de kast stonden.
Bij nieuwe vriendinnetjes maakte ” de cel” ook altijd veel indruk. In de dienstgang, die ons huis koppelde aan het politiebureau, speelden we altijd met lego. Als de collega’s dan gingen koffiedrinken moesten ze altijd hink stap sprong met die zwarte dienstschoenren tussen ons treinspoor door…
Maar ik dwaal af, het ging over kamperen…
Wij kampeerden dus van mei t/m de herfstvakantie. Na een paar jaar werd de tent vervangen door een stacaravan. Maar nog 1 van het soort zonder de douche en toilet erin.
In het schuurtje ernaast stond gewoon een plasemmer voor de nacht en verder was er “het toiletgebouw” …
En dat brengt me bij nu.. Ook ik kampeer vanaf het begin met mijn kinderen. De eerste jaren pakken pampers mee, later “porta porti” want met die kleine kleuter handen op zo’n wc in het toiletgebouw zag ik niet zitten.
De toiletgebouwen zijn “luxer” geworden, maar in essentie is er niks veranderd. Met heel veel wildvreemde mensen deel je douche en toilet. Je hoor en ruikt alles van elkaar. Op zich kan ik me daar over heen zetten, verstand op nul.
De spijsvertering werkt nu eenmaal zo en soms komen de geproduceerde bijprodukten er gewoon uit. Op zich is het toiletgebouw daar een goede plaats voor. Enige gene kun je voorkomen door pas ” druk te zetten ” als er doorgetrokken wordt, camoufleert enigsinds. Ook door mijn beroep is de werking van het menselijk lichaam me niet vreemd.. Niets is menselijker. Dus tot zover nog geen problemen…
Maar mijn tolerantie heeft een grens.. En vandaag was zo’n dag dag dat deze weer eens overschreden werd. Dan wil ik naar huis, ben ik het zat en vraag ik me af wat ik mezelf in godsnaam aan doe…
Op het moment dat mensen menen , vanuit hun tenen, ongegeneerd te moeten roggelen terwijl ik naast ze sta. Gewoon roken op de wc en de peuken achterlaten. De stront letterlijk tegen de muren zit… Hoe krijg je het voor elkaar vraag ik me dan ook nog es’ af.
En wat denkt degene die de resten spagetti bolognese gewoon in de gootsteen laat zitten? Dat ik het eruit schep en opwarm?
Ook al maak je een toiletgebouw nog zo mooi en luxe.. Het zijn de mensen die er soms een ongelofelijke tering bende van maken..
En dan zijn de dames nog wel het ergst, we hebben allemaal hetzelfde ongemak iedere maand. Maar is het nu nodig dat iedereen daar van mee moet “genieten”. Vraag me dan af, zouden ze dat thuis ook doen?
Het weer, de zon, de zee, de wolken hier maken dat ik het toch maar voor lief neem. Respect voor de schoonmakers hier. Dag in dag uit, de meeste van hen, vriendelijk en met een lach, ruimen ze die troep weer op. En ik heb soms plaatsvervangde schaamte voor wat ik zie… Is dat gedaan door een “soortgenoot” van mij???
