Pieter is en was mijn held en hij zal dat altijd blijven, dag lieve Pieter.
Mijn eerste kennismaking met Pieter was lang geleden online op Twitter toen ik een tweet voorbij zag komen van @deburgemeester. Pieter was in vele opzichten inderdaad Dé Burgemeester. Ook al ben ik een Drentse en geen Oldambtster, Pieter was ook een beetje mijn burgemeester. Ongeacht wie je was of waar je vandaan kwam, Pieter maakte tijd voor je en luisterde naar je.
Toen we in 2014 het goede doel van de 4 Mijl waren en we een team van lopers moesten samenstellen was Pieter de eerste die ik vroeg. Pieter hoefde geen moment na te denken, het antwoord was onmiddellijk te lezen in zijn stralende ogen met bijhorende innemende gulle lach, “natuurlijk loop ik mee Bianca”. Pieter had als eerste zóveel sponsoren bij elkaar dat ze niet eens allemaal op zijn shirt paste. Pieter was Gronings groots in vele opzichten. Maar ondanks zijn krachtige verschijning stond je bij Pieter nooit in zijn schaduw, in tegendeel, hij positioneerde je altijd dusdanig dat je volop in de zon stond.
Pieter dacht ook altijd mee: “Je moet Daan Dusseljee even bellen van Stichting Oud Brandweermateriaal Winschoten.” Niet lang daarna zat ik naast Daan in de prachtige oude brandweerauto “Oome Dirk” voorop bij de 4mijl4you, het begin van een memorabel weekend. Mede dankzij de inzet van Pieter kwam onze wens voor kinderen met brandwonden uit en konden we al snel na de 4 Mijl, de meest kindvriendelijke verbandwisselkamer van Europa openen. Bij de openingsrun was Pieter letterlijk de held door op de ladder van “Oome Dirk” naar boven te klimmen om daarmee samen met Rob Baardse, directeur van de Brandwonden Stichting de kamer symbolisch te openen.
Pieter Smit bij opening verbandwisselkamer Brandwondencentrum Groningen Martini Ziekenhuis
Pieter Smit op de ladder van “Oome Dirk” bij opening kinderverbandwisselkamer.
Niet alleen voor het goede doel stond Pieter klaar, ook als het om veiligheid ging, daarin vonden we elkaar ook. Misschien wel door ons “blauwe” verleden, ik opgegroeid als politiedochter wonend naast het politiebureau en Pieter als oud politieman. Toen we de veiligheidscampagne rondom carbid schieten Wie is de BOCK in Groningen wilde lanceren stond Pieter direct klaar, “gaan we regelen Bianca”. Ongeacht het tijdstip, de kou, de afstand, Pieter stond er. Ook gedurende mijn opleiding tot crisiscoördinator-zorg stond Pieter altijd klaar om even te sparren, want crisisbeheersing was ook zijn ding. Pieter was altijd meegaand maar ook standvastig als het moest. Pieter gaf houvast, poetste je zelfvertrouwen op, maar niet zonder de tip altijd met de voeten in de klei te blijven staan.
In de estafetteblog in de aanloop naar de 4 Mijl schreef Pieter een blog, “Echte Helden” noemde hij het en daarmee bedoelde de kinderen met brandwonden en het team van ons brandwondencentrum. Maar Pieter was voor mij de echte held, al zou hij dat nooit van zichzelf hebben gezegd.
Onze laatste conversatie eindigde met de woorden ‘t kun minder met een smiley, dat was Pieter ten voeten uit. Ik ga je dinsdag een laatste groet brengen Pieter, als je nog één keer langskomt op Oome Dirk. Ik ga je nooit vergeten. Iedere keer als ik langs onze verbandwisselkamer loop en tijdens oud en nieuw bij iedere knal van carbidschieten zal ik aan je denken. Dank je wel voor alles wat je me leerde en wat je voor ons deed, ik ga je missen.
Ik wens alle nabestaanden van Pieter heel veel sterke om dit grote verlies te verwerken. Aan alle dierbaren, familie, vrienden, collega’s en Oldambters, ik vond het een voorrecht dat ik jullie Pieter ook een beetje mocht leren kennen.
Pieter Smit bij veiligheidscampagne rondom carbid schieten. Wie is de BOCK in 2016 en Een echte BOCK heeft ballen in 2017.
Link naar aftrap van de carbid campagne 2017 met een gedenkwaardig “moi” van Pieter https://www.youtube.com/watch?v=GVSasvCwjT4
Link naar de blog die Pieter schreef: http://www.wauw050.nl/uncategorized/estafetteblog-12-echte-helden/
15-08-2018
Helaas een trieste vervolg op deze blog
Dag laive Daan,
Tot mijn grote schrik hoorde ik van het overlijden van Daan Dusseljee. Ik schreef ook over hem in deze blog. We spraken elkaar voor het laatst op de uitvaart van Pieter bij ‘Ome Dirk’ de zo geliefde brandweerauto, waar ik eerder samen met Daan in mocht rijden. We zouden snel een kop koffie gaan drinken, zoals we dat wel vaker eens even deden, toen niet wetende toen dat Daan zo snel na Pieter zelf zou overlijden. Net als Pieter stond Daan altijd klaar, vaak samen met de vrijwilligers van stichting Oud Brandweermateriaal Winschoten. zeker als het om het goede doel ging of de kinderen op het brandwondencentrum. De rit die we samen maakten in ‘ome Dirk’ tijdens de 4 Mijl ten bate van de kindvriendelijke verbandwisselkamer zal ik nooit vergeten.
Dank je wel lieve Daan, ik zal je missen laiverd.
Ik wens alle nabestaanden van Daan heel veel sterke om dit grote verlies te verwerken.
