Home

Daar lig je dan, gestrekt op je werk. De dag leek gisteren zo goed te beginnen. Na een mini griep aanvalletje  stond ik weer aardig fit op, klaar voor de werkdag. Ik was net lekker op dreef op het brandwondencentrum toen ik plotseling buikpijn kreeg.  “He get, niet nu hé”.  Meestal  helpen een paracetamol en een beetje onderuit gezakt gaan zitten voldoende. Maar een paar keer in het jaar niet. Dan is de pijn zo heftig dat het zweet me letterlijk uitbreekt en ik ietwat witjes wegtrek. Dus maar even gaan liggen, hopende dat de pijn dan wegtrekt. Thuis niet meer dan vervelend, maar op je werk meer dan lastig en hoogst irritant. Daar het op zo’n moment niet wijs is om achter het stuur te kruipen om naar huis te rijden. Dus verstand op nul, proberen te ontspannen en eindelijk maar eens het papierwerk doorlezen wat al zo lang op de plank lag als “to do” en dus plat in mijn werkhokkie. De collega’s verzorgden me intussen uitstekend. Maar zij moeten  natuurlijk al hun energie kunnen steken in de patiënten en niet aan een collega. Kortom je voelt je behoorlijk bezwaard op  zo’n moment.

Buikpijn,ik heb er al jaren in meer en mindere mate last van. Jaren terug toen de klachten zich voor het eerst manifesteerde door de molen gehaald. Echo, bloedprikken, darmonderzoek, de uiteindelijk diagnose van de maagdarm arts: een IBS. Ik schrok me dood: “in bewaring stelling?”, vroeg ik angstig aan de maagdarm arts. “Ben ik zo’n gevaar voor mezelf en mijn omgeving dan? “. Een harde lach volgde, nee dat staat voor :” irritable bowel syndrome of te wel  prikkelbaar darm syndroom, spastische darm. ” Hmm,  u weet het dus domweg niet”, was mijn eerste reactie. Want het is hoogst irritant als je de pijn kunt aanwijzen met één vinger, maar niemand je echt kan vertellen waardoor het komt. Bij een van de vorige “aanvallen”, ook keurig gescreend op blinde darm ontsteking, galstenen, etc  etc. Kortom de collega’s letten uitstekend op me.

Aan de ene kant heel mooi als er geen ernstige achterliggende oorzaak wordt gevonden. Maar ook wel vervelend als je er niet echt vat op kunt krijgen. Soms gaat het echt maanden goed namelijk, soms 3 keer in een week.  Achteraf heeft het afscheidt nemen van mijn baarmoeder afgelopen september, wat er los van stond,  een positief bijeffect gehad. De frequentie van klachten is gelukkig fors gedaald.  Maar ja alles wat vervelend is daar wil je vanaf dus ga je soms op zoek. U kent ze wel van die vreselijke reclames waarin de vrouwen een zwaar en opgezet gevoel  hebben? De oplossing zit dan in zo’n prachtig zuivelproduct. Nou bij mij niet hoor. Heb ze allemaal geprobeerd, ook  alle soorten thee. Dingen wel en niet eten etc etc. Medicijnen, zwelmiddelen ; -) alles al eens geprobeerd. Maar sinds ik het gewoon geaccepteerd heb is het een stuk minder vervelend geworden. Ja pijn is niet leuk, maar zolang het me niet te veel belemmerd prima mee te leven, afgezien van momenten zoals gisteren. En ook  dan is het even niet anders, vind het vooral vervelend voor mijn collega’s. En dan maak ik op zo’n dag de werkdag zo goed als het kan thuis af. Wel hoogst irritant, maar zolang het beperkt blijft tot een aantal keren per jaar, geloof me …. er zijn vele ergere dingen