Home

Vandaag viert het brandwondenteam Groningen het jubileum van 4 collega´s, een waar eeuwfeest! Alle vier zijn ze 25 jaar in dienst van het Brandwondencentrum Groningen in het Martini Ziekenhuis. Desondanks denken velen bij brandwonden vooral aan onze collega´s in Beverwijk. Zij startten als eerste in 1975, Brandwondencentrum Groningen opende haar deuren in 1979 en Rotterdam sloot aan in 1988. De brandwondencentra in Nederland zijn verenigd in de VSBN, Verenigde Samenwerkende Brandwondencentra Nederland. Op het gebied van onderwijs, onderzoek maar ook op  ICT gebied bundelen we de krachten, wisselen we onze ervaringen uit, ook met onze Belgische collega´s. We komen bij elkaar over de werkvloer en onlangs kwamen brandwonden professionals uit heel Europa samen in Den Haag om daar de 25e verjaardag van de European Burns Association te vieren. Ook het eerste congres van de EBA vond 25 jaar geleden in Nederland plaats, vanzelfsprekend in Groningen ;- ) De jubilerende collega´s waren daarbij en vandaag kijken zij terug op een eeuw ervaring in de Brandwondenzorg. Door professionals als hen staat Nederland in mijn ogen bovenaan in de brandwondenzorg in Europa, zo niet in de wereld.

Ik besef me dat het nogal arrogant klinkt wellicht, een “Ivo Niehe”achtige beschouwing, maar is dat altijd verkeerd? Logisch dat ik trots op hen ben toch? Misschien zijn “wij” Noordelingen wel te bescheiden. Want hoezeer ik de aandacht ook gun aan onze collega’s in Beverwijk en Rotterdam, in mijn ogen wordt het tijd dat Nederland weet dat Brandwondenzorg plaatsvindt in zowel het noorden, oosten, westen als zuiden van het land. Ik snap best dat dit “Hilversum technisch” gezien lastig is, maar in de 2.0 wereld moet dat geen probleem meer zijn toch?

Ik heb zelf het voorrecht om van die 25 jaar, die onze jubilarissen vandaag vieren, de helft mee te mogen maken. Het is enorm prettig te werken in een team waarin de committent groot is. Ik zeg wel eens, je raakt besmet of niet. Brandwondenzorg ligt je of niet, eenmaal “besmet” dan gaat eigenlijk niemand meer weg. Mooi om te zien hoe iedereen binnen dit bijzondere specialisme zijn eigen weg gaat, de één specialiseert zich in onderwijs, de ander in operatieve zorg en weer een ander gaat vol voor de kinderen en gaat mee op de kindervakantiekampen. Samen maak je als team heftige gebeurtenissen mee, de dagelijkse zorg is soms zwaar. Maar ook zien we hoe ernstig gewonde kinderen het later vaak goed maken, we zien we opgroeien.

Als team leef je ook het gewone leven met elkaar, we kregen te maken met ziekte en moesten afscheid nemen van collega’s. Vergeten doen we ze niet, want het is de inbreng van één ieder die maakt dat we vandaag dit eeuwfeest kunnen vieren. Onderscheid is er niet, van huishoudelijke hulp tot chirurg, we kunnen de zorg alleen leveren door ieder zijn inbreng in het team. Het spijt me dan ook zeer dat ik er vandaag slechts digitaal bij kan zijn. Maar het hele team besmetten met mijn gekuch en geproest lijkt me niet verstandig, de zorg moet immers doorgaan 24/7. Daar hoort ook bij je verantwoordelijkheid nemen, dus moet ik het feest aan me voorbij laten gaan. Maar het geeft me wel de gelegenheid om vandaag mijn collega’s Aagtje, Elsbeth, Femmy en Tineke in de welverdiende spotlights te zetten. Petje af en diepe buiging ik hoop nog heel lang met jullie te werken. En wat geweldig dat jullie dit feest voor ons organiseren.

Lieve collega’s ik wens jullie heel veel plezier!  Ik proost vanavond nog een puddinkje op jullie allen.
 http://www.depudding.nl/jubileumfeest-brandwondencentrum/

Hopelijk tot gauw.

One thought on “Een eeuw brandwondenzorg in Groningen

  1. Wat een mooi betoog, ik sluit me er helemaal bij aan. Wat jammer dat je er niet bij kon zijn. Het was een geweldig feest. We hebben je gemist.

Reacties zijn gesloten.