Één van de ergste dingen van het jaar, de kerstboodschappen. Ik doe het al jaren niet meer. Een voordeel van mijn werk is dat ik vaak werk rondom de feestdagen, mijn echtgenoot is zo aardig om zich dan door de supermarkt heen te worstelen. Afgelopen maandag werd hij wederom geopereerd aan zijn knie, best vervelend weer.. Maar het ergste was natuurlijk dat ik dit jaar zelf de kerstinkopen moest gaan doen. “Schat nemen we de aardappeltjes dit jaar in kerstboom figuurtjes of de sterren? ” vraagt de typische Albert Heijn vrouw aan haar broek geruite echtgenoot. Bij de koeling volgt dezelfde vraag betreffende de boter. Man man, pleur gewoon wat je kar. Koop gewoon een pakkie roomboter en wees eens creatief en boetseer zelf eens iets. Flikker wat rösti in koekbakvormpjes en je bent de held van het kerstfeest.
Wie van de drie buikpijn?
Maar ik dwaal af, ik moest dus een list verzinnen om er hoe dan onder die boodschappen uit te komen. Nou heb ik wel eens buikpijn zo nu en dan, al zeker een paar jaar lang. Nadat mijn overlast veroorzakende baarmoeder werd verwijderd was ik een bepaald soort buikpijn kwijt, een opluchting. Bovendien een hele financiële besparing omdat ik een grootverbruiker van Libresse was, ook al kreeg ik altijd bonuskorting. Toen ook nog mijn navelbreuk werd gerepareerd vorig jaar was ik wederom een irritant buikpijntje kwijt. Het lijkt wel het spelletje: Wie van de drie? Pijn nummer drie blijft nu nog over, gelukkig heb ik er niet zo vaak last van, maar ongeveer 4 à 5 maal per jaar komt deze variant langs, om mij een paar uur lam te slaan.
Drama Queens
Toen ik gisterochtend naar Grunn broesde, dacht ik nee hè, niet vandaag. Maar soms komt deze buikpijn en gaat die ook wel snel weer weg. Even afwachten dus, maar na 2 uurtjes werken, was het duidelijk, dus weer naar hoes broes’n. Meestal helpt het om mijn spastische darmen te kalmeren door even rustig te gaan liggen en een pijnstiller te nemen. Ik gaf me dus maar even toe aan die drama Queens in mijn buik. Echter werden ze dit keer wel heul hysterisch, man man. Dus na een paar uur, onder lichtelijke dwang, toch maar de huisarts gebeld. Ik had inmiddels de kleur van een grijze vaatdoek, zo’n oorspronkelijk witte, gewassen zonder oxyaction middel laat ik maar zeggen. Maar ik moest me toch maar eem melden bij de huisarts. Mijn meest elegante rekboare broekje an, verstand op nul, pijn verbijten en instappen bij mijn vriendin die zo aardig was om mijn geblesseerde echtgenoot te vervangen.
Wel of geen blindedarmontsteking
De blik zei mij al genoeg, deur noar de collega’s in het zaikenhuus met strikte opdracht voorlopig Nuchter te blijven. Nou veul zin an eten had ik toch al niet. Mooi beetje voorvasten voor de kerstmaal, kerst…. Ineens verscheen er een kleine glimlach op mijn even daarvoor nog bleke en door pijn gegrimasde gezicht. Het drong langzaam tot mij door…ik kan de kerstboodschappen niet doen ;- ) Verdenking van een blindedarmontsteking, lab, wachten, echo wachten om tegen 18.30 weer thuis te zijn met instructies: aanzien en de afspraak om me de volgende ochtend weer nuchter om 09.00 uur te melden.
Wat is het nou buik?
Gelukkig zakte de pijn halverwege de nacht terug naar een aanvaardbaar nivo, labuitslagen ondersteunden deze verbetering. Gek genoeg was er enige teleurstelling “verrek moet ik alsnog boodschappen doen dacht ik” ;- ) Het was bovendien een “mooie” verklaring geweest van de vage klachten zoals zo nu en dan verhoging en wel hele beperkende buikpijn. Niets vervelender dan zo’n “wat is het nou buik”, zoals iemand het zo mooi op Twitter tegen mij zei. Mijn buik is nog steeds wat puberaal an’ t zeuren, maar ze beperkt me gelukkig niet langer van wat omklungelen in en rondom huis. Bovendien niets fijner dan mijn eigen bed
De lamme helpt de….
En de kerstboodschappen? Die hebben we inmiddels samen gedaan, iets van de lamme helpt de blinde. Ik ga nu een borrel inschenken en samen met mijn appendix proosten op deze laatste mooie dag van de aarde.
