Home

Dicht bij jezelf blijven, dat is altijd de kunst, maar lastig als je een deel van jezelf even kwijt lijkt te zijn. Een opstandig deel. Een deel dat zich weerhoudt van stemming. Een deel dat dwars doet. Een deel dat je ’s nachts laat piekeren. Een deel die zoekende is. Een deel die het vertrouwen kwijt is. Een deel waarvan je denkt, tjonge had je dat in die 39 jaar niet eerder kunnen bedenken.

Hoeveel ruimte geef ik dat deel. Negeren, net zoals in de politiek, 1/3 doet niet mee, dus we vieren gewoon feest. Of laat ik dat deel plaatsnemen in de oppositie, om mij bij de les houden de komende jaren, zorgen voor wat tegengas. Heeft dat deel er altijd al gezeten? Of heb ik nu ineens veel te veel tijd om na te denken?

Maakt een ziek lijf dat je ineens overal aan gaat twijfelen? Of was dat al zo, maar zag je het niet? Zag ik het niet omdat ik rende als een gek zonder eens een rondje rustig uit te lopen. Even wandelen tussendoor. Nu is er ineens een time out, even helemaal niets doen. Niets doen, geeft tijd, tijd om na te denken, maar dat nadenken laat je soms even wankelen.

Tijd, kostbare tijd, tijd gaat verloren met een eindeloze formatie van een kabinet, waar enkele personen door hun eindeloze afweging het hele land even in de wachtstand zetten, heeft u een momentje? Een rechtszaak die zoveel aandacht krijgt van de media, dat alle anderen hun vrijheid van meningsuiting tijdelijk even via andere kanalen moeten doen, zeker omdat de andere helft dagen voor een eikenhouten deur heeft gestaan.

Dicht bij jezelf blijven, niet altijd maar voldoen aan de verwachtingen van de anderen. Maar luisteren naar je eigen verlangens, voldoen aan je eigen verwachtingen en daar ook naar handelen. Dat  is dood eng, maar uiteindelijk levert het energie op,  in plaats van dat het alleen maar energie kost.  

nb
Achteraf “‘mooi” gezegd Bianca, nu wordt het tijd dat je eens naar je eigen “goede” adviezen leert te luisteren.