Vandaag zijn we alweer een week verder. Maar tegelijkertijd is het nog maar een week geleden. Acht dagen heb ik wereld vanuit mijn bed bekeken nadat ik een geslaagde operatie onderging, met een kleine tegenvaller rondom de ruggeprik.
Van te voren was het moeilijk voor te stellen wat voor pijn ik kon verwachten. Ik had geen idee waarmee ik het moest vergelijken. Viel het nu mee of tegen? Om eerlijk te zijn viel het me net zoveel mee als tegen. Je bent je ineens wel heel bewust van je lijfelijke lijf. Simpel een plas kunnen doen wordt ineens een doelstelling.
Mijn emoties lijken wel in een achtbaan te zitten. Van tergend langzaam tot onoverzichtelijk snel. Lezen lijkt zich nog steeds te beperken tot 140 tekens of vluchtig bladeren. De hele week leek er een wolkendek over me heen te liggen met zo nu en dan een waterig zonnetje, een felle bui, een flits, een miezerig buitje en soms zo ineens een mooie onverwachte blauwe lucht.
Samenvattend.
Na zo’n week weet je weer wie je vrienden zijn.
Medical update 7e dag post OK:
Temp 37.9 pijn +- nachtrust –
humeur nog grotendeels 🙂 met nu even kleine 🙁
Man met de hamer kwam langs. Ben even op. Even wat extra drinken om de tranenvloed aan te vullen 😉 Morgen niet langer terugkijken maar weer blik vooruit met 🙂
