Vanmorgen lag ons konijntje Flip dood in zijn hok, zomaar. Gisteren had hij nog een nieuw gangenstelsel gegraven, hij was alweer bijna uit het hok. Flip was een heel vrolijk konijntje. Dus zo logisch dat de tranen vloeide toen onze jongste dochter hoorde dat Flip, haar konijntje, dood was. Als je 11 bent, stort je leventje dan even in. Ze tekende en schreef het verdriet op de schoenendoos waarin we Flip gingen begraven.
Maar ook een kinderleven gaat verder, direct een kinderfeestje nog wel. Maar de vriendjes en vriendinnetjes vingen haar goed op. Het was ook een mooie afleiding. Maar vanzelfsprekend werd ze vanavond opnieuw verdrietig. Gelukkig hadden we vorige week nog mooie foto’s gemaakt van Flip.
Ik hoop dat “echt” verdriet haar nog lang bespaard blijft, maar ik ben blij dat ze er nu al zo goed mee om kan gaan. Over een paar dagen kan ze weer vrolijk terugdenken aan haar lieve konijntje Flip, vandaag moeten de traantjes er eerst even uit.
Dag Flip…
Aaahhh … nooit leuk :'(