Bang voor de donkere schaduw onder je bed, bang voor een spin. Bang dat ze je niet kiezen bij het verdelen van de teams tijdens de gymles. Bang voor een onvoldoende. Bang om alleen thuis te zijn. Maar je groeit naarmate je ontdekt dat je de angsten hebt overwonnen.
Maar de tijd brengt ook nieuwe angsten. Bang voor de bevalling. Zo blij als je kind dan uiteindelijk gezond op je buik ligt. Dan komen weer nieuwe angsten, bang dat je kind ziekt wordt of iets overkomt. Bang dat jezelf iets overkomt zodat je niet meer voor ze kunt zorgen.
Dan zie je dezelfde angsten terug bij je kind, bang voor een spin, bang in het donker. Je ziet dat zij die angsten ook gewoon overwinnen, je hoeft ze alleen maar het vertrouwen te geven. Het vertrouwen dat ze op zichzelf kunnen vertrouwen.
Bang zijn, een beklemmend gevoel, een gevoel wat je stil laat staan, ontneemt je de lucht, verlamd je en put je uit. Maar zo vaak heb je niet door dat het angst was wat je verlamde. Bang voor het onbekende, bang voor wat komen gaat. Bang voor een reactie, bang voor de toekomst, bang dat je verkeerde keuze maakt.
Ik merk dat ik bang was, bang dat het weer mis ging, dat ik weer in het ziekenhuis zou belanden. Geen angst voor wat er dan zou komen, maar bang dat mijn leven nog langer stil zou staan. Ik zei het hier al vaker, loslaten en accepteren leerde een goede vriend mij eens. De toekomst komt zoals die komt, een deel is te beïnvloeden, het andere deel moet je gewoon accepteren.
Accepteren dat bepaalde mensen geen andere uitweg meer zien en daar een keus in maken. Accepteren dat we allemaal ziek kunnen worden en dood kunnen gaan, hoe verdomde oneerlijk dat soms ook is. Maar ook loslaten, want de meeste momenten dat we bang zijn is het ongegrond. De angst nader bekijken leert vaak dat de angst meestal een overschatte kansberekening is van onze hersenen. Onze overijverige grijze massa, op sensatie belust, licht ons vaak niet goed voor.
Kijkend naar cijfers, kansberekeningen, leert dat angst vaak iedere relevantie mist. Maarten van Rossum zei het eens zo :“Er is geen acuut voor gevaar voor Islamisering in Nederland.(..) Het is lastig te verklaren hoe die 5% de overige 95% gaat overtuigen van het nut van de islam (..) ” Hoe groot is de kans dat ik word overvallen, dat ik een ongeluk krijg, dat ik dood ga bij een terroristische aanslag? Hoe groot is de kans dat die kleine spin in de hoek van de wc mij werkelijk iets aan gaat doen?
Bang we zijn het allemaal wel eens, zolang we maar weten waarvoor.