Home

Haar 17e verjaardag, de eerste rijles. Zij vindt het geen blog waard, maar Ik vind het grote stappen, nu ik ze als moeder mee maak. Als moeder is het anders…

Als moeder doe ik iedere dag een speurtocht in huis. Eenmaal aangekomen bij het eindpunt weet ik precies waar ze was in huis en wat ze deed. Ik repeteer dan moederlijk zuchtend het bandje: ” je moeder heeft meer te doen dan alleen opruimen in huis” terwijl het als de dag van gisteren voelt dat mijn moeder deze cassette aanzette. Maar zij is slimmer dan ik toen was, zij hoort mijn moederpreken keurig knikkend aan terwijl ze oortjes inheeft en met de ipad op schoot roept ze lachend: “sorry, ben ik even vergeten”.

Het stadium helpen bij huiswerk is ook allang gepasseerd, ze weet zoveel meer dan ik. Ze hoopt na haar eindexamen dit schooljaar de komende jaren door te gaan brengen op de universiteit. Gelukkig kan ik haar als moeder nog wel die dingen leren die niet in de boeken staan.

Zij ervaart de stappen die ze zet, de eerste kilometers die ze maakte als de gewoonste zaak van de wereld, maar voor mij zijn het mijlpalen.
De mijlpalen van een trotse moeder.

20131012-225934.jpg