Home

Vijtien zomers (of eerder 14 ;-)) oud is ze, mijn meisje. Startend in een schattige romper lekker buiten op het kleed, om het jaar daarop vrolijk rond te stappen. Van zandkastelen bouwen tot lekker dobberend op een luchtbed. De vakantie foto’s geven de tijd als geen ander weer. Van schattige bobline, staartjes en vlechtjes naar een paardenstaart en prachtig los haar. Met het tikken van de klok wordt de wereld om haar heen steeds groter. Een eigen mening, een onbevangen blik, steeds meer haar eigen weg, zoals het moet. Loslaten, absoluut één van de moeilijkste dingen als ouder, maar wat ben ik trots op haar.

Het lijkt gisteren dat ze werd geboren, op de dag dat we afscheidt namen van haar overgrootvader. Dat was ook zeker de reden waarom haar moeder zo aan het mutsen was tijdens de bevalling. Zij was er allang klaar voor. Grotere tegenstelling van het leven is er niet op één dag. Maar zij liet als geen ander zien dat je verlies het beste kunt dragen door het leven te vieren.

En dus vieren we haar verjaardag als altijd en ben ik zeker weten de meest trotse moeder op aarde.

20111003-111458.jpg

2 thoughts on “15

  1. Zo lief Bianca… 🙂 vooral voor je dochter. Later als ze “groot” is, krijgt ze een grote glimlach op haar gezicht. Vast!

Reacties zijn gesloten.