Home

Onderweg nog terugverlangend naar de zee maar hevig verlangend naar mijn eigen bed.

Voor de laatste nacht sliepen we in een klein tentje zodat we de vouwwagen alvast konden “dichtvouwen”. Mijn luchtbed was lek maar ik verkondigde dat ik prima op dat leuke strand gebloemde luchtbedje kon slapen de laatste nacht. Een fixe regenbui verhoogde het gevoel echt te gaan survivallen deze laatste nacht aan de Zuid Franse kust.

De eerste uitdaging begon toen ik zijwaarts de tent in dook. Dat verrekte ding was zo glad, ik leek wel levend curling. Vervolgens passen en meten, maar hoe ik ook opkrulde er lag ten alle tijde een lichaamsdeel op de grond. Na een worsteling op “dit gladde ding” besloot ik de voeten dan maar buiten boord te gooien ( voorkomt bovendien decubitus 😉

Na een tijdje gebalanceerd te hebben leek ik eindelijk rust te vinden. Ik hikte al tegen mijn eerste snurkuithaal aan, maar toen….

Eerst gewoon negeren, op de zij draaien, ik hoef niet! Maar na 10 minuten er toch naar uit. Rits met secure preciesie tergend langzaam openen. Vingers aan beide zijde om het geluid te dempen. Het laatste wat je wil is het heule gezin wakker maken.

Dan in ponnegie langs groepje jeugd die deze moeke toch ietwat lacherig aankijken. Vrees inderdaad dat ik er na die worsteling met mijn luchtbed er aardig woest uitzag met mijn haren wild los.

Gadverdamme de eerste wc die ik open trek doe ik net zo hard weer dicht. De volgende is beter. Eerst doorspoelen,bril poetsen en ja hoor, de opluchting is daar. Handjes wassen en al wapperend terug naar de tent. Om eenmaal daar dezelfde “hoe blijf ik liggen op dat gladde ding” procedure te herhalen.

Maar na een perfect uitgevoerde zijworp viel ik gelukkig snel in slaap. Maar eenmaal in dromenland namen mijn oren het geluid van regendruppen waar. Waarop ze het acuut doortetterden naar mijn blaas. Zij kon het vervolgens niet nalaten om een spoedopdracht naar mijn hersenen te sturen die vervolgens mijn droom wreed verstoorde. Opnieuw kroop ik zo geruisloos mogelijk de tent uit. Onderweg kwam ik de schoonmaker tegen en ik schonk hem een dankbare lach. Na een kort bezoek aan een prachtig schoon toilet besloot ik dat wisselligging een slim plan was. Dus nu was de linkerzijde aan de beurt om drukplekken op te lopen van de oh zo fleurige bloemen op het luchtbed.

Ze draaide nog lang en gelukkig maar was dolblij toen de iPhone haar zei dat ze onderweg mocht gaan …

Nb
Dit wordt vast een nieuwe rage, flower power fitness, effectief en goedkoop.

20110806-022126.jpg