Al zo’n 18 jaar gaat er iedere zomervakantie een paar kub zand door mijn handen op het Franse strand. In het begin samen met de kinderen, maar later ook alleen. Ik heb zogezegd geen “zittend gat”, ik mag graag wat doen. Het begint al bij het uitzoeken van het plekje op het strand. Uiteraard vooraan en het liefs op een plek waar de golven al wat voorwerk hebben gedaan.
Naast vermaak en tijdverdrijf is het de ultieme oplossing om mensen uit mijn buurt te houden, helemaal nu. Ik wil minimaal 5 meter rondom vrij zitten op het strand. Dus start mijn dag dagelijks hier met het bouwen van een oer-Hollandse dijk. Biedt direct bescherming tegen het wassende water in de loop van de middag.
Ik ben driftig aan het bouwen als een klein jongetje over mijn dijk in aanbouw wil stappen. Ik roep direct: Nee, non, nein! Jong geleerd is oud gedaan, je moet gewoon duidelijk zijn, in deze tijd 😉.
Even verderop stalt een grote Franse familie de spullen uit. Ik zie ze wijzen en lachen naar me: “Waar is die vrouw mee bezig?”,denken ze vast. Wel wie het laatst lacht lacht het best. Dus na anderhalf scheppen is mijn dijk klaar. Het genieten kan gaan beginnen.
Er is zeewind en er zijn prachtige golven die langzaam naar voren kruipen. De dijk houdt stand en grote Franse familie hebben de badlakens kletsnat. Met dank een prachtig golf die heerlijk op het strand pletste. Mijn dag is weer goed.😉
Een dag later staan de resten van mijn dijk nog steeds. De perfecte afbakening voor ruime Corona afstanden.
Ik start met de herstel werkzaamheden en daarna bouw ik nog iets ervoor, zodat ook niemand langs ons kan lopen 😉.Ze kunnen niets anders meer dan met een ruime boog om ons toe te lopen.
nb Dit is vakantieblog deel 3 deze blog is getikt op mijn telefoon, dus vergeef me de tik en andere foutjes.