Sinds twintig december zit ik in de lappenmand, niet echt ziek, maar verre van fit. Op zich niets om je druk over te maken, zo’n periode gaat vaak vanzelf weer over. Maar aangezien “de show” begon met knetterende en volledig lamleggende buikpijnklachten logischer wijs toch enigszins een vinger aan de pols, of beter gezegd, vinger aan de buik.
Gelukkig kon ik tot gisteren wel gewoon mijn werk er om uitvoeren, totdat een griepje meende bovenop mijn toch al ietwat brakke lijf te moeten klimmen. Na ogenschijnlijk weeën van een maand was ze er dan gisteren eindelijk, griepientje, een wolk van een griep. Maar helaas bleven de naweeën, dus al met al nog geen duidelijke verklaring voor de pien in ’t lief. Misschien zijn het de zeurkliertjes wel? Blonde, vaak heftig mopperende vrouwen die 40+ zijn hebben daar nog al eens last van, las ik eens ergens.
Toen de huisarts me aanvankelijk doorstuurde met de verdenking van een vervelende hevig slechtziende darm en dit het vooralsnog niet lijkt te zijn begon de zoektocht. Wat dan wel? Betreffend mijn buik gaat het spelletje “wie van de drie?” niet meer op, het is eerder het spelletje “wie is de mol?” Wie saboteert de boel en doet dat zo uiterst onopvallend?
Dankzij een aantal uitstekende artsen kunnen we inmiddels een aantal oorzaken wegstrepen. Zo heb ik gelukkig geen klapperende of opstijgende eierstokken ( lichamelijk gezien dan ;-)) Ik voel me best bezwaard de kostbare tijd in beslag te nemen van de diverse specialisten. Zoekende maar de oorzaak moet éénieder zich toch even verdiepen in mijn klachten en de aanloop daartoe.
Maar er is hoop, ik hoef deze knappe koppen niet langer lastig te vallen met mijn watishetvooreenbuikvraag. Mijn energie baan blijkt namelijk verstoord. Iemand tipte me en gaf me advies deze laten herstellen. Ik was direct laaiend enthousiast. “In welk ziekenhuis moet ik dan een afspraak maken? “Ze vertelde me dat ze iemand kende die praktijk aan huis had. “Maar dat kan toch niet, dan heeft hij toch geen voorzieningen bij de hand? Röntgen, lab enzo? “Hij voelt de blokkade en heft deze dan met zijn handen op”. Ik vroeg: “is het dan een manueel therapeut? “Ze legde uit: “nee hij straalt deze weg met zijn handen, hij raakt je niet aan”.
Ik verslikte me acuut in mijn glaasje sinas….De eerste de beste “arts” die een bacterie of virus op zijn rug laat liggen met de pootjes omhoog, enkel en alleen door er zijn hand boven te houden moet nog ik nog zien. Zolang ik dat nog niet heb waargenomen onder een microscoop noem ik het kwakzalverij. Het komt door mijn blonde haar, ik begrijp namelijk graag wat er gebeurd. Ik hoop net als iedereen soms ook op wonderen, maar ik geloof er niet in. Dus eerst mijn griep maar even gewoon uitzieken…en die mol? Die zien we vanzelf wel een keer.
En heus mijn blonde van nature ultra rechte haren krullen heus niet vanzelf als ik er even over heen strijk…daar zijn brute thermische krachten voor nodig…
